Αντώνης Σρόιτερ: “Όταν μπήκα στο χώρο δεν διάβασα κανένα καλό σχόλιο”
Συνεντεύξεις

Αντώνης Σρόιτερ: “Όταν μπήκα στο χώρο δεν διάβασα κανένα καλό σχόλιο”

Αντώνης Σρόιτερ: “Όταν μπήκα στο χώρο δεν διάβασα κανένα καλό σχόλιο”

Αγέρωχος και καλογυμνασμένος. Τα βράδια για να εκτονωθεί από την κούραση της ημέρας είτε θα πάει γυμναστήριο, είτε θα παίζει μπάσκετ ως τη 1 το ξημέρωμα με τους φίλους του. Ο Αντώνης Σρόιτερ, πρώτο βιολί στις βραδινές ειδήσεις της τηλεόρασης, κλείνει φέτος 10 χρόνια στον ALPHA και υπέγραψε το καινούργιο του συμβόλαιο για ακόμη τρία. Μιλάει στο Ζnews για τα χρόνια της αθωότητας, αλλά και το μέλλον της Δημοσιογραφίας.

Συναντηθήκαμε στο Πρώτο θέμα, λίγες μέρες μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στον ΣΚΑΪ και του ζητάω την άποψή το για αυτό το χτύπημα.

Τα τελευταία 20 χρόνια τα σεβαστά πρόσωπα του επαγγέλματος, στο μυαλό κάποιων έχουν ενταχθεί σε ένα σύστημα που γεννά υποψίες ώστε ν’ αποτελούν στόχους. Δεν είναι η πρώτη φορά που κανάλια, εφημερίδες και μεμονωμένα άτομα της Δημοσιογραφίας, έχουν αποτελέσει στόχο και δεν νομίζω ότι είναι κάτι που δεν θα ξαναγίνει.

Βεβαίως σε τεράστιο βαθμό έχουμε και εμείς βάλει τα χεράκια μας, να βγάλουμε τα ματάκια μας, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ένα τεράστιο μερίδιο ευθύνης έχουν και όσοι επιχειρηματίες πλανήθηκαν από συμφέροντα, αντικρουόμενες πολιτικές , τη μια μέρα να υποστηρίζουν αυτό και την άλλη το άλλο. Αυτό τρέλανε τον κόσμο – μιλώ για τις εφημερίδες- με αποτέλεσμα το κοινό πρώτα να απαξιώσει την εφημερίδα και μετά και τους δημοσιογράφους… Και μετά ήρθε η νέα τεχνολογία που μας ξεπέρασε όλους με τα site, αλλά εκεί χάθηκε η αξιοπιστία. Ο καθένας μπορεί να φτιάχνει μια σελίδα, να γράφει ό, τι του κατέβει, να βρίζει όποιον θέλει στο διαδίκτυο.

Και ποια βλέπεις να είναι η λύση; Η εφημερίδα πεθαίνει, η τηλεόραση απαξιώνεται και βάλλεται, το διαδίκτυο δεν κερδίζει τα εύσημα της αξιοπιστίας. Ποιο είναι το μέλλον;

Το στοίχημα νομίζω από δω και πέρα στα Μέσα Ενημέρωσης, δεν είναι η ταχύτητα, αυτή χάθηκε, είναι ποιος θα προσφέρει εγκυρότητα. Ποιος θα πει το “έλα σε μένα γιατί αυτό που θα δεις είναι έγκυρο”. Το οποίο βέβαια πάντα υποτίθεται ήταν το ζητούμενο, αλλά χάσαμε το δρόμο κάπου ανάμεσα στη ταχύτητα, την πρωτιά, τον εντυπωσιακό τίτλο και την λανθασμένη πολλές φορές ανάλυση. Αναζητάμε την πραγματικότητα και όχι την fake είδηση.

Μπήκε στη Δημοσιογραφία το 1989. Χρονιά σημαδιακή, όπως λέει μια και τότε εμφανιζόταν το καινούργιο, η ιδιωτική τηλεόραση. Έκανε 20 χρόνια εφημερίδα στο Ελεύθερο Ρεπορτάζ, σε όλες τις βαθμίδες, εκείνα τα χρόνια που όπως λέει και το ξέρουμε όλοι, ο παλιός ήταν αλλιώς και ο νέος καθόλου ωραίος. «Υπήρχε ιεραρχία, σεβασμός και φυσικά η μαθητεία. Κάναμε 1-2 χρόνια να πληρωθούμε και όταν βλέπαμε τα αρχικά μας σε ένα κομμάτι, κάναμε πάρτι ή ολόκληρο το όνομά μας ήμασταν οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι του κόσμου. Οι σημερινοί νέοι δεν το αντιλαμβάνονται αυτό έρχονται με άλλες προσδοκίες».

Και μετά από πολύχρονη θητεία στις εφημερίδες, στην Απογευματινή κυρίως, ένα πολύ παραδοσιακό μαγαζί, τον βρίσκει η τηλεόραση. Πώς έγινε αυτό;

1Δέκα χρόνια πριν, μου έγινε στα ξαφνικά ένα καλοκαίρι η πρόταση για την τηλεόραση. Εγώ δεν την είχα καθόλου στο μυαλό μου, εφημεριδάς γαρ, αλλά το δέχτηκα και φυσικά δεν μετάνιωσα καθόλου. Νομίζω πως είμαι από τους λίγους που κάνουν 10 συνεχή χρόνια δελτίο, τα τελευταία τέσσερα γιορτάζουμε πρωτιές. Πρέπει να σου πω ότι μπήκα στα βαθιά νερά σαν ψάρι, δεν το ήξερα καθόλου το μέσο, αλλά η μάχη της επιβίωσης έφερε τα αποτελέσματα που έχουμε. Ένα δελτίο σταθερό, χωρίς ακρότητες και κιτρινισμούς, ανοιχτό στην κοινωνία με τις ειδήσεις στην πραγματική τους διάσταση. Και πλάκα-πλάκα δέκα χρόνια δεν είναι και λίγα…

Έχω την εντύπωση, πως εκείνο το καλοκαίρι ο ALPHA έψαχνε τον αντι- Χατζηνικολάου. Ήθελε, όπως καλά γνωρίζω ένα νέο πρόσωπο άφθαρτο με τσαμπουκά να τον βάλει απέναντί του. Νομίζω ο Λάκης Λαζόπουλος σε πρότεινε τότε στον κύριο Κοντομηνά;

Πράγματι ο Λάκης έπαιξε τότε ρόλο, αλλά δεν νομίζω ότι εγώ με τα κυβικά που είχα τότε θα μπορούσα να γίνω ένας αντι- Χατζηνικολάου! Ποιο ήταν το δικό μου αντίβαρο, μπροστά στο δικό του ταβάνι. Άλλωστε τότε ο ALPHA είχε μόνο γυναίκες παρουσιάστριες και εγώ αυτές αντικατέστησα. Αλλά και από χαρακτήρα δεν θέλω να μοιάσω σε κανέναν. Δε λειτουργώ έτσι στη ζωή μου.

Ήθελα να κάνω μια ερώτηση από περιέργεια κυρίως. Γιατί όλοι οι παρουσιαστές των δελτίων άνδρες – γυναίκες είστε όρθιοι; Είναι κάποιο κόλπο του μάρκετινγκ;

Μπα καθόλου. Εμείς το καθιερώσαμε πρώτοι απλά γιατί εγώ είμαι λίγο υπερκινητικός και δεν ξέρω που να βάλω τα χέρια μου. Ε, μετά το κάνανε όλοι. Υπάρχει και κάτι άλλο. Το όρθιο σε βοηθάει να δείχνεις και όλο το στούντιο, να γεμίζει η εικόνα, αυτό και τίποτα άλλο.

Δίδυμο θα έκανες;

Μπα, είναι τόσο λίγες οι ειδήσεις που τα δίδυμα αποτυγχάνουν. Δεν υπάρχει χώρος για δύο παρουσιαστές. Όπου έγινε απέτυχε, μόνο στα μεγάλα γεγονότα ήταν ωραία και ευχάριστα. Κάναμε δύο φορές εκλογές με την Έλλη Στάη και ήταν εξαιρετικά.

Πώς αντιμετωπίζεις την πρωτιά 4 χρόνια τώρα;  Τα νούμερα της τηλεθέασης τα παρακολουθείς;

Η πρωτιά είναι μια ηθική ικανοποίηση και για τους ανθρώπους που δουλεύουν για το δελτίο. Και έχει μια λογική να μετράς το σύνολο των τηλεθεατών, όταν τα δελτία ξεκινούν σε άλλες ώρες το καθένα. Φυσικά και παρακολουθώ τα νούμερα. Δεν τα βλέπω 7 η ώρα το πρωί, αλλά τα βλέπω, με ενδιαφέρουν.

Ένα κανάλι έκλεισε, ένα άνοιξε, διαφορετικά συναισθήματα. Πώς αντιμετώπισες το κλείσιμο του MEGA;

Όπως και του ALTER. Στενάχωρα. Αλλά πρέπει να σου πω, πως χάρηκα ιδιαίτερα που μια κυρία όπως η Έλλη Στάη επέστρεψε στην τηλεόραση. Η Έλλη ανήκει στην τηλεόραση, είναι ο χώρος της. Όπως και ο Νίκος, όπως όσοι κάνουν εξαιρετικά τη δουλειά τους.

Συχνά λέμε να μπει και νέο αίμα στην τηλεόραση. Σπάνια όμως το βλέπουμε, τι λες;

Όλοι μιλάμε για το νέο αίμα, αλλά το σύστημα είναι εξαιρετικά επιφυλακτικό σε αυτό. Από τη μια το θέλουμε, από την άλλη δίνονται λίγες ευκαιρίες. Είναι και θέμα συνήθειας του κόσμου. Είναι κάτι που το έζησα αυτό, την επιφυλακτικότητα. Όταν μπήκα στο χώρο δεν διάβασα κανένα καλό σχόλιο. Τίποτα…

Τι θέλει περισσότερη εμπειρία, η ψυχαγωγία ή η ενημέρωση;

Δε ξέρω να σου πω, αλλά μια και λέμε για ψυχαγωγία θαυμάζω τη Μενεγάκη, τόσα χρόνια να δίνει χαμόγελο και αισιοδοξία ή τον Παπαδάκη να σηκώνεται από το χάραμα 28 χρόνια και να μην έχει ούτε μια μέρα ξινίλα. Μεγάλη υπόθεση. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν τεράστια εσωτερική δύναμη.

Βλέπει λίγο τηλεόραση, αλλά τα Σαββατοκύριακα είναι αφιερωμένα στα παιδιά του. “Κάθε σαββατοκύριακο ξανασυστηνόμαστε” λέει χαμογελαστά. “Έχω καταντήσει ο μπαμπάς του σαββατοκύριακου”. Είναι ωραίο να συζητάς με τον Αντώνη Σρόιτερ. Είναι χαλαρός, προσγειωμένος και κυρίως σίγουρος. Ξέρει ότι ήρθε για να μείνει… Τον ευχαριστώ και τον αφήνω. Το νυχτερινό μπάσκετ τον περιμένει.