Για αντίγραφο ενός “έργου τέχνης”, που υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα κατηγορούσε ολλανδική εταιρία, ανταγωνίστριά της. Ωστόσο, το ευρωπαϊκό δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα πως η γεύση, αν και σημαντική για τον πολιτισμό, δεν μπορεί να υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα.
Το «Heksenkaas», ένα τυρί για άλειμμα με κρεμ φρες και βότανα, δημιουργήθηκε το 2007 από έναν Ολλανδό έμπορο λαχανικών, ο οποίος παραχώρησε τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας του σε μια εταιρεία ονόματι Levola. Ωστόσο, η ανταγωνίστριά της Smilde, παράγει ένα παρόμοιο προϊόν για αλυσίδα σούπερ-μάρκετ στην Ολλανδία. Η Levola θέλησε να υποστηρίξει πως η γεύση του Heksenkaas «αποτελεί έργο προστατευόμενο από πνευματικά δικαιώματα». Επιπλέον, χαρακτήριζε το προϊόν του ανταγωνιστή «αντίγραφο αυτού του έργου».
Σύμφωνα όμως με την ευρωπαϊκή νομοθεσία, ένα έργο οφείλει να είναι «αναγνωρίσιμο με επαρκή ακρίβεια και αντικειμενικότητα». Και η δυνατότητα αυτή «λείπει σε ό,τι αφορά τη γεύση ενός προϊόντος διατροφής», εκτιμά το δικαστήριο.
Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στις περιπτώσεις μιας ταινίας ή ενός βιβλίου, η γεύση «βασίζεται ουσιαστικά σε γευστικές αισθήσεις και εμπειρίες που είναι υποκειμενικές και ποικίλες». Και η σημερινή επιστήμη δεν μπορεί ακόμη να υποστηρίξει αντικειμενικά τη διάκριση των γεύσεων, υπογραμμίζει ακόμη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Άλλο ΠΟΠ κι άλλο πνευματικά δικαιώματα
Και για όσους αναρωτιούνται, το δικαστήριο κλήθηκε να απαντήσει στο ζήτημα των πνευματικών δικαιωμάτων του προϊόντος. Υπάρχουν φυσικά τυριά και άλλα τρόφιμα, των οποίων η ονομασία προστατεύεται. Φέρουν αυτό που εν συντομία ονομάζουμε ΠΟΠ.
Ως «Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης – ΠΟΠ» νοείται το όνομα μιας περιοχής, ενός συγκεκριμένου τόπου ή σε εξαιρετικές περιπτώσεις μιας χώρας, το οποίο χρησιμοποιείται στην περιγραφή ενός γεωργικού προϊόντος ή ενός τροφίμου. Το τελευταίο κατάγεται από αυτήν την περιοχή, το συγκεκριμένο τόπο ή τη χώρα, και του οποίου η ποιότητα ή τα χαρακτηριστικά οφείλονται κυρίως ή αποκλειστικά στο γεωγραφικό περιβάλλον, που περιλαμβάνει τους φυσικούς και ανθρώπινους παράγοντες και του οποίου η παραγωγή, η μεταποίηση και η επεξεργασία λαμβάνουν χώρα στην οριοθετημένη γεωγραφική περιοχή.
Με αυτό τον τρόπο, μόνο η περιοχή της Ντιζόν, έχει το δικαίωμα να βάζει το όνομα Ντιζόν στη χαρακτηριστική της μουστάρδα. Ή αντίστοιχα η Ελλάδα, να δίνει το όνομα φέτα στο ονομαστό της τυρί. Ωστόσο, η διαδικασία παρασκευής των προϊόντων μπορεί κάλλιστα να ακολουθηθεί από άλλους παραγωγούς. Αυτοί ωστόσο θα πρέπει να ονομάσουν με διαφορετικό τρόπο το προϊόν τους.
