Η υπόθεση “ειδικά εφέ” έχει αναχθεί σε ειδικό κεφάλαιο στον κινηματογράφο. Ειδικά στις ταινίες του Hollywood, όπου τα special effects μπορούν να πλάσουν, πλέον ψηφιακά, έναν ολόκληρο κόσμο. Ωστόσο, η κατάσταση στο Hollywood δεν ήταν πάντοτε έτσι. Υπήρχε όμως τεράστιο ταλέντο και αστείρευτη δημιουργικότητα, που κάλυπτε τα χρήματα, αλλά και την τεχνογνωσία των ταινιών σήμερα.
Ο Charlie Chaplin αποτελεί κεφάλαιο από μόνος του στην παγκόσμια ιστορία του σινεμά. Ο μάγος του βωβού κινηματογράφου μεγαλούργησε στην εποχή του μεσοπολέμου, με τις ταινίες του να θεωρούνται σήμερα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης. Μια από αυτές, για πολλούς η πιο καλοφτιαγμένη, η ταινία «Μοντέρνοι Καιροί». Γυρίστηκε το 1936, με την φιγούρα που πλέον αναγνωρίζουμε ως Σαρλό, να προσπαθεί να επιβιώσει στον μοντέρνο, βιομηχανοποιημένο κόσμο.
Το φιλμ έχει φόντο το μεγάλο οικονομικό και χρηματιστηριακό κραχ του 1929 και αποτελεί ένα σχόλιο στην απεγνωσμένη εύρεση εργασίας σε μια κοινωνία με τεράστια ανεργία καθώς και στην οικτρή οικονομική κατάσταση των ανθρώπων. Τέλος στην ταινία γίνονται ειρωνικές αναφορές για την έντονη βιομηχανοποίηση και την επιρροή που κατά τον Τσάπλιν έχει αυτή στις συνθήκες εργασίας. Χαρακτηρίστηκε ως η πιο μαρξιστική ταινία του Chaplin. Η πιο πολιτική ωστόσο παραμένει “Ο Μεγάλος Δικτάτορας”.
Παρότι τα μέσα εκείνη την εποχή ήταν ανύπαρκτα, συγκριτικά με την υπεροπλία που υπάρχει σήμερα, ο Chaplin εφευρίσκει έναν πανέξυπνο τρόπο να δώσει στον θεατή την αίσθηση πως αγγίζει το χείλος του γκρεμού. Όπως θα δείτε στο βίντεο, με ένα απλό τρικ, προοπτικής με την κάμερα πείθει τον θεατή πως βρίσκεται στην άκρη ενός κλιμακοστάσιου με τα πατίνια του.
