Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, καλό είναι να κάνουμε όλοι τον τελικό απολογισμό. Να δούμε αν ο λογαριασμός είχε τελικά θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Να μετράμε λάθη, επιτυχίες, ανθρώπους που ήρθαν και έφυγαν από τη ζωή μας. Να γινόμαστε έστω και λίγο πιο σοφοί.
Το 2018 είχε καλές, είχε όμως και πολύ δύσκολες στιγμές. Ήταν η χρονιά που ανακουφίστηκα πάρα πολύ όταν τελείωσε το «Επιτέλους Σαββατοκύριακο» μετά από 10 μήνες καθημερινής δουλειάς (εκτός από Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και το Πάσχα). Όταν το είπα πρόσφατα μπροστά στην κάμερα, κάποιοι είπαν στη Ναταλία Γερμανού ότι την κατηγόρησα (!) δημόσια. Με πήρε η γυναίκα τηλέφωνο, να με ρωτήσει αν έφταιγε σε κάτι εκείνη που δεν περνούσα καλά πέρσι. Η πρωινή εκπομπή του Σαββατοκύριακου ήταν μια πολύ όμορφη ευκαιρία να δοκιμαστώ σε κάτι νέο, απλά, έχοντας συνηθίσει τόσα χρόνια στο ΟΚ! να διαμορφώνω το περιεχόμενο και να αναλαμβάνω την ευθύνη του αποτελέσματος, συνειδητοποίησα ότι δεν μου ήταν αρκετό απλά να κάθομαι σε ένα πάνελ και να κοιτάζω μια έτοιμη σκαλέτα από άλλους. Η Ναταλία φέτος είναι σίγουρα πιο χαρούμενη στον Alpha αφού οι συνθήκες εκεί είναι σαφώς καλύτερες από το περσινό Epsilon που περνούσε μία μεταβατική φάση με ό,τι αυτό συνεπαγόταν.
Η φιλία που θαμπώθηκε από τα φώτα
Υπήρχαν και φιλίες με ανθρώπους του χώρου μας που δοκιμάστηκαν τη χρονιά που φεύγει- μία από αυτές ειδικά θεωρώ ότι έκανε για τα καλά τον… τρίτο και τελευταίο κύκλο της. Εδώ θα μου επιτρέψετε να μην πω όνομα, γυναίκα είναι πάντως, που της εύχομαι τα καλύτερα στη ζωή και την καριέρα της. Όταν αδικούμαστε κατ’ εξακολούθηση στις σχέσεις μας καλό είναι να αποχωρούμε έγκαιρα και αμετάκλητα πριν αυτές φθαρούν επικίνδυνα.
Στη δουλειά μας, βλέπετε, η έννοια της φιλίας είναι αρκετά ρευστή γιατί η προφανής ματαιοδοξία που συνοδεύει συνήθως τους ανθρώπους που βρίσκονται κάτω από τα φώτα- ειδικά όταν αυτή δεν συναντάει το μεγάλο ταλέντο- τους κάνει λιγότερο… ανθρώπινους.
Την ίδια στιγμή υπήρξαν και άλλοι που δεν έχεις στηρίξει τόσο και είναι πάντα εκεί, όχι από συμφέρον, αλλά γιατί σε εκτιμούν πραγματικά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι που αξίζουν περισσότερο. Και να μην τους αμελείτε.
Η Μαίρη, η Ντορέττα και άλλες «ΟΚ!» ιστορίες
Όταν είσαι διευθυντής σε ένα περιοδικό όπως το ΟΚ!, εννοείται πως δεν μπορείς να τους ευχαριστείς όλους. Δεν θα ξεχάσω, για παράδειγμα, την αντίδραση της Μαίρης Συνατσάκη, όταν αποκαλύψαμε τη σχέση της με τον Αιμιλιανό Σταματάκη. Μου έστειλε ένα μακροσκελές μήνυμα γιατί θεώρησε ότι την είχα εκδικηθεί (!) με αυτόν τον τρόπο επειδή δεν είχε έρθει στο πάρτι του ΟΚ!.
Εννοείται ότι κάτι τέτοιο ήταν τόσο έξω από τη δική μου λογική, που πραγματικά σοκαρίστηκα από τον τρόπο που μπορεί κάποιος να σε ερμηνεύει στον χώρο μας χωρίς ουσιαστικά να σε γνωρίζει πέρα από τα τυπικά. Είχαμε μια πληροφορία, την εξακριβώσαμε, τη μεταφέραμε στο κοινό. Δύο νέοι, όμορφοι άνθρωποι γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και έζησαν όλοι καλά. Τίποτα το μεμπτό. Κι άλλες δεκάδες τέτοιες ειδησούλες έχουν υπάρξει όλα αυτά τα χρόνια που δεν μπόρεσαν να δουν ποτέ το φως τη δημοσιότητας για, διαφορετικούς, κάθε φορά λόγους. Ένας από αυτούς γιατί θέλαμε να περιμένουμε μέχρι να έχουμε την αποκλειστική φωτογραφία που θα συνόδευε την πληροφορία ή απλά γιατί δεν μας άφησαν. Και πάλι δεν έχω τίποτα προσωπικό με τη Μαίρη, απλά αυτό είναι ένα σχετικό πρόσφατο παράδειγμα. Ότι με προβλημάτισε όμως, με προβλημάτισε.
Υπάρχει και το αντίθετο παράδειγμα, αυτό της Ντορέττας Παπαδημητρίου. Πέρσι τέτοια εποχή στο ΟΚ! γράφαμε αρκετά συχνά για τη σχέση της με τον Γιώργο Αγγελόπουλο. Η Ντορέττα, χωρίς να είναι φίλη μου, είναι μια γυναίκα που εκτιμώ. Για πολλούς λόγους. Σε αντίθεση με τη Μαίρη, εκείνη είχε καταλάβει ότι ο καθένας πρέπει να κάνει τη δουλειά του- ειδικά όταν αυτή γίνεται χωρίς προκατάληψη και παραπλάνηση. Εγώ θα δώσω την εικόνα και το κείμενο, εσύ με τη σειρά σου και για τους δικούς σου λόγους θα πρέπει να διαψεύσεις. Εξηγημένα πράγματα από την αρχή και κανείς δεν κρατάει μετά μούτρα σε κανέναν.
Α, και αυτή τη χρονιά που φεύγει θυμήθηκα και πάλι πόσο πολύ αγαπώ το ραδιόφωνο. Αν και -για λόγους που δεν δύναμαι να αναφέρω εδώ- η ερτζιανή παρέα μας κράτησε μόλις ενάμιση μήνα, θεωρώ έκανα άλλη μια καλή φίλη εκεί, την Αντωνία Καλλιμούκου. Καλλονή με ήθος και ποιότητα. Ελπίζω να μας δοθεί ξανά η ευκαιρία να συναντηθούμε ραδιοφωνικά κάπου αλλού το 2019. Προς το παρόν εμείς θα συνεχίζουμε να τα λέμε εδώ στο Znews, το οποίο έχει σταθερά ανοδική πορεία και αυτό μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Από τον Ιανουάριο μάλιστα σας ετοιμάζουμε ακόμα πιο ωραία πράγματα.
Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους!
