Όταν κλείνει μια εφημερίδα η έστω αναστέλλει την καθημερινή της έκδοση είναι σα να κλείνει ένα μεγάλο σχολείο…
Με τους καλούς και τους κακούς μαθητές, με δασκάλους που σε έκαναν καλύτερο άνθρωπο ή με αδιάφορους με φίλους, συναδέλφους που ήταν η δεύτερη οικογένειά σου…
Όντας τουλάχιστον 37 χρόνια σε εφημερίδες, θλίβομαι πραγματικά για την αναστολή του καθημερινού φύλλου του ΕΘΝΟΥΣ. Μιας εφημερίδας πρωτοπόρας για τα χρόνια που γεννήθηκε αλλά και καθιερωμένης στη μετέπειτα πορεία, με άξιους φίλους συναδέλφους…
Όταν ο αείμνηστος Φιλιππόπουλος σχεδίαζε την πρώτη ταμπλόιντ εφημερίδα ήμουν νομίζω δόκιμη στο ΒΗΜΑ και πήγα εκεί στη Μιχαλακοπούλου να ζητήσω δουλειά. Στο πρώτο ραντεβού δεν πήγα γιατί ήταν η κηδεία του πατέρα μου εκείνη την ώρα… Ο κυρ Αλέκος δεν είδε με καλό μάτι τη ματαίωση του ραντεβού παρότι πήγα πολύ λυπημένη και με μαύρα. Του εξήγησα, κατάλαβε και μετά αρχίσαμε όσους θα διάλεγε να κάνουμε σεμινάρια δημοσιογραφίας. Σκληρός αλλά μέγας δάσκαλος, που έφτιαξε μια εξαιρετική εφημερίδα με τη σφραγίδα του….
Δεν έτυχε να μείνω, προτίμησα το Συγκρότημα εκείνα τα χρόνια της αρχής, αλλά πάντα ήταν το αντίπαλο δέος….
Σήμερα, μετά από πολλές περιπέτειες, πολλά λάθη, πολλά πολιτικά ταρακουνήματα, άλλη μια ιστορική εφημερίδα συρρικνώνει τη γνώμη της και την άποψή της. Παύει η εξουσία να φοβάται την 4η εξουσία, τον Τύπο, που τα τελευταία χρόνια η “πρώτη φορά Αριστερά” τον ευτέλισε και αυτόν….
Από την εποχή που παντοδύναμες εφημερίδες πέρασαν στα χέρια επιχειρηματιών με συμφέροντα, η Δημοσιογραφία έπαψε να είναι λειτούργημα και οι ρομαντικοί δημοσιογράφοι “Δον Κιχώτες” που θα αλλάξουν τον κόσμο….
Είμαστε ευτυχείς όσοι ζήσαμε το μεγαλείο μιας εφημερίδας. Όχι γιατί σαν απόμαχοι ζήσαμε την αληθινή δημοσιογραφία αλλά γιατί ζήσαμε, βοηθήσαμε και αφουγκραστήκαμε την εκάστοτε εξουσία απέναντι μας. Ο καθένας στον τομέα του και στα κυβικά του…. Αυτό είναι και το μεγάλο παράσημό μας. Να ξέρεις ότι με την αλήθεια της πένας σου έχεις ενοχλήσει αυτόν που νομίζει ότι σε εξουσιάζει… Πιστέψτε με, 27 χρόνια στον Ελεύθερο Τύπο το ένιωσα πολλές φορές…
Εύχομαι κουράγιο στους συναδέλφους, σε τόσο δύσκολες εποχές και μακάρι το ΕΘΝΟΣ να κρεμαστεί ξανά καθημερινά στα περίπτερα. Το εύχομαι από καρδιάς ….
