Αδέλφια μου, ξέρω ότι υποφέρετε. Σύντροφοι και συντρόφισσες, ξέρω ότι δεν «την παλεύετε»… Λίγο η ζέστη, λίγο κάτι αναπάντεχες καταιγίδες μες την κουφόβραση, λίγο η άδεια που αργεί και το 3μερο που τα έκανε χειρότερα, λίγο που πεινάτε στο νήμα πριν «μπείτε» στο μαγιό και λίγο που το Σερβάιβο συνεχίζει πεισματικά, ενώ δεν ασχολείται κανείς, έσπασαν τα νεύρα σας. Καταλαβαίνω απόλυτα.
Γι’ αυτό και βάζω τραγουδάρα από Σαμπάναρο και ξεκινάμε:
Ο Πέτρος κι ο γάμος
Ρε παιδί μου, ο Πέτρος το έκανε από επαγγελματισμό και επειδή είναι αυτό που λέμε «αρσενικό». Εδώ, να σημειώσω, άσχετα, πως το να είσαι «αρσενικό» αφορά τη συνέπεια στον λόγο σου και τα κότσια που επιδεικνύεις, ενώ δεν είναι αποκλειστικά προνόμιο των ανδρών. Οπότε, δεν αναφέρω τον όρο γραφικά πλέον και σεξιστικά. Προχωράμε…
Ο Πέτρος Κωστόπουλος, λοιπόν, προέβαλε στην εκπομπή του αφιέρωμα στη σχέση της πρώην συζύγου του και μητέρας των παιδιών του με τον Βασίλη Κικίλια λίγο πριν την τελετή του γάμου τους.
Σου λέει, η εκπομπή είναι lifestyle – που λένε και στο χωριό μου – και πρόκειται για έναν από τους γάμους της χρονιάς. Να κάνει πως δε βλέπει; Σαν να έχει γίνει φονικό με σεξομανείς και σατανιστές και η Τατιάνα και η Ζήνα να παίζουν Eurovision θα ήταν. Έλεος κάπου…
Επαγγελματικό κι «αντρίκιο», λοιπόν το να το «παίξει» το θέμα ο Πέτρος και να ευχηθεί απ’ την καρδιά του, μια που η σχέση τους με την Τζένη, ως μητέρα των τριών παιδιών τους που υπεραγαπούν είναι μοναδική και ακλόνητη.
Παρόλα αυτά, επειδή στην Ελλάδα είμαστε, δε νομίζω ότι κανείς θα κακολογούσε τον παρουσιαστή, αν «έκανε γαργάρα» το θέμα και απλά ευχόταν στο ζευγάρι. Το βίντεο-αφιέρωμα στη σχέση των νεονύμφων παραήταν Σουηδικών προτύπων, τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα. Αλλά εγώ είμαι και γνωστός κομπλεξικός, απ’ την άλλη. Μη μου δίνετε σημασία.
Ελεονώρα Μελέτη: Η επιτυχία στην απλότητα
Νομίζω ότι οφείλω να αναφέρω στους «νικητές» της φετινής τηλεοπτικής σεζόν, την Ελεονώρα Μελέτη και την ομάδα της.
Και επειδή θέλω να λέω αλήθειες, ακούστηκαν πολλά, κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Η επιτυχία οφείλεται στα νούμερα του «Τατουάζ» που παίζει πριν την Ελεονώρα και της «δίνει» τις νουμεράρες του, η επιτυχία οφείλεται στους καλεσμένους και όχι στη συνεντευξιακή δεινότητα της παρουσιάστριας και αούα… Πίπες, λέω εγώ.
H Ελεονώρα Μελέτη
Δυο καρέκλες – η μια απέναντι από την άλλη- οι σωστές ερωτήσεις που προκαλούν ενδιαφέρουσες απαντήσεις και μια παρουσιάστρια που ακούει και τη νοιάζει η συζήτηση αποδείχθηκε πως είναι ό,τι χρειάζεται για να κάνει ένα talk show επιτυχία – μιλημένα, ξηγημένα.
Καμία επιτυχία δεν είναι τυχαία, όσο κι αν «τσούζει» κάποιους και οφείλεται αποκλειστικά στον παρουσιαστή της εκπομπής και στην ομάδα του.
Στην Υγειά της εξέλιξης
Γουστάρω την εκπομπή το «Στην Υγειά μας». Πάντα τη γούσταρα και ως τηλεθεατής, αλλά και ως καλεσμένος. Ντρέπομαι να παραδεχτώ πως έμαθα ποιοι είναι οι δημιουργοί αγαπημένων μου τραγουδιών μέσα από το εβδομαδιαίο μας, ραντεβού με τον Σπύρο Παπαδόπουλο.
Και τον Σπύρο “πάω” πολύ. Από τους «Απαράδεκτους» ακόμη, ήθελα να είναι φίλος μου. Γουστάρω τη φάση του, τα μάτια του που γελάνε μ’ αυτά που ακούει, ή ακόμη και μ’ αυτά που λέει. Γουστάρω το ταλέντο του στο θέατρο, τις επαγγελματικές επιλογές του, που μερακλώνει με τα αγαπημένα του τραγούδια και που ζει τη ζωή σα χορτασμένος απολαμβάνοντας πλέον, την ποιότητα και όχι την ποσότητα, χωρίς υπερβολές.
Φυσιογνωμικά, δε, πέστε να με φάτε, αλλά τον θεωρώ τον Pierce Brosnan της Ελλάδας. Μόνο που είναι άρρωστος Γαύρος… Αλλά, από την άλλη, κανείς δεν είναι τέλειος.
Όλα τα παραπάνω πιστοποιούν την καλή μου πρόθεση, όταν λέω ότι νομίζω πως το «Στην Υγειά μας» πρέπει να πάει ένα βήμα παραπέρα.
Κεφάτοι καλεσμένοι, γνωστοί και όχι τόσο γνωστοί, απολαμβάνουν μαζί με τους τηλεθεατές, αγαπημένους καλλιτέχνες και τραγούδια. Λίγο το κρασί που ρέει άφθονο, λίγο το τρακ, λίγο τα σεκλέτια, λίγο και το «ψώνιο» να «κλέψω» κάνα πλάνο παραπάνω, κάποιοι από τους καλεσμένους παίρνουν το μικρόφωνο (τρομάρα μου), κάποιοι άλλοι θα ρίξουν μια ή και δύο γυροβολιές, μια κυρία θα χορέψει μια τσιφτετελάρα να ραγίσουν τα μωσαϊκά και τα site της επόμενης μέρας και ένας μερακλωμένος θα αναποδογυρίσει ένα τραπέζι, προς το τέλος.
Προσοχή: Δε συμβαίνουν αυτά σε ΚΑΘΕ επεισόδιο, ούτε και τα κατακρίνω. Άλλωστε σε όλα, εκτός του τσιφτετελιού έχω συμμετάσχει κατά καιρούς και του λόγου μου.
Όμως, όταν συμβαίνει πάνω από ένα Σάββατο αποτελεί κάτι που το έχεις ξαναδεί με τα πρόσωπα να είναι το μόνο που αλλάζει. Όσο κι αν η εκπομπή είναι η «παρηγοριά» των ανθρώπων που δε μπορούν να βγουν για διάφορους λόγους έξω να διασκεδάσουν, ενώ θα ήθελαν, ή όσο κι αν το «Στην Υγειά μας», μας συνδέει με τους Έλληνες του εξωτερικού που ακούν «φέτα» και πλαντάζουν στο κλάμα, συνιστά ωστόσο, μια ακολουθία τηλεοπτικών στιγμιοτύπων που νιώθεις ότι επαναλαμβάνεται.
Και πόσους καλλιτέχνες έχει η Ελλάδα, θα μου πεις, για να ανανεωθεί η εκπομπή; Βγάζω έξω τους «κομπλεξικούς» που δε θέλουν να πάνε στερώντας απ’ τον τηλεθεατή την ευκαιρία να τους απολαύσει σε ένα αφιέρωμα και προτείνω συνδυασμούς…
Γιατί όχι, «Στην Υγειά μας» με τον Σπύρο και αφιερώματα καλλιτεχνών που δε φανταζόμασταν ποτέ ότι θα συνυπήρχαν στην ίδια εκπομπή; Μια εκπομπή «συναντήσεων», όπως ήταν παλιά τα Mad Video Music Awards, με ντουέτα που δεν περίμενε κανείς… Αφιέρωμα στο παλιό που προκάλεσε το καινούριο, στο παραδοσιακό που ενέπνευσε το ροκ, ή στο χιπ-χοπ που αμφισβητεί και αποδομεί το λαϊκό.
Και όλα αυτά, χωρίς αναποδογυρισμένα τραπέζια και τσιφτετέλια «σεξ με την κάμερα», παρακαλώ.
Ντιμπέη ρε, αν σας βαστάει…
Έρχεται και το ντιμπέη και μην ακούω πως είναι άχρηστο… Το να σταθείς απέναντι απ’ τον πολιτικό σου αντίπαλο, τηλεοπτικά – ενώπιον των ψηφοφόρων, με μοναδικό όπλο τα επιχειρήματά σου, την παρρησία σου, την επικοινωνιακότητά σου και την ηθοποιία σου – όπως την ορίζει και ο Αριστοτέλης, ως ρητορική αρετή είναι η πλέον δημοκρατική, μοναδική και χρήσιμη στην προεκλογική περίοδο, πρακτική.
Μη βλέπετε που εμείς αδυνατούμε να το κάνουμε σωστά καταντώντας το ντιμπέη, παράλληλους μονολόγους, όπου ο ένας απαγορεύεται να συνομιλήσει με τον άλλον. Μα, αν ήθελα να ακούσω τις «κασέτες» με τις θέσεις των πολιτικών αρχηγών, παρακολουθούσα μια συνέντευξή τους ή διάβαζα το πρόγραμμα του κόμματος. Η ρητορική δεινότητα και η εμπιστοσύνη στην ορθότητα των επιχειρημάτων τους είναι που κρίνονται σε ένα τηλεοπτικό ντιμπέη πολιτικών.
Μη βγάζουμε λοιπόν, άχρηστο και περιττό για την πολιτική ζωή του τόπου ένα τηλεοπτικό ντιμπέη, επειδή στην Ελλάδα δε μπορούμε να το κάνουμε σωστά. Ολόκληρα επιτελεία επικοινωνιολόγων που ετοιμάζονται για κάθε πιθανή έκβαση μιας τηλεοπτικής αναμέτρησης στο εξωτερικό, είναι φλούφληδες, δηλαδή κι εμείς ξέρουμε καλύτερα; Ειδικά, στην Ελλάδα – τη χώρα που γέννησε την άμεση, συμμετοχική δημοκρατία.
Μπορεί να κάνω και λάθος, είναι και η ζέστη… Συμπαθάτε με.
Κουιζάρα για το τέλος
Αυτά για σήμερα, αδέλφια μου. Μέχρι την επόμενη εβδομάδα, θέλω να βρείτε ποιος πανελίστας «ψήνεται» να αφήσει την εκπομπή που τον ανέδειξε για να πάει στην ομάδα του Λιάγκα στον ΣΚΑΪ. Όλοι έχουν την τιμή τους, τελικά.
