Αδέλφια μου, αλήτες πουλιά – πού να είστε;
Γιατί νιώθω ότι ακόμη βολοδέρνετε ανάμεσα σε δουλειά, υποχρεώσεις και κατάλοιπα ενός δύσκολου χειμώνα; Γιατί πιστεύω ότι φέτος είναι περισσότεροι εκείνοι που επέλεξαν λόγω πεσμένης ψυχολογίας, ή ανάγκης να κάνουν ελάχιστες, έως και καθόλου διακοπές;
Ελπίζω να κάνω λάθος, όπως στην περίπτωση της Μπάγιας Αντωνοπούλου που πίστευα ότι θα ήταν πιο προβαρισμένη στην πρώτη της εμφάνιση στο ONE, ως νέα τηλεοπτική της, στέγη. Από την άλλη, βέβαια, είναι ακόμη η αρχή…
Όπως και να έχει, δε μασάμε και χαμογελάμε για να κάνουμε τους άλλους να ανησυχούν.
Δυναμώστε κομματάρα Τake My Breath Away από Berlin και το OST της ταινιάρας Top Gun, νιώστε την ατάκα των πιλότων των μαχητικών λίγο πριν απογειωθούν: I Feel The Need, The Need for Speed και φύγαμε για τα Fake News αυτής της εβδομάδας:
Ω ρε, πού κρύφτηκε η τηλεόραση το καλοκαίρι;
Αδέλφια, γιατί δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ να δούμε στην τηλεόραση, εκτός από ταινίες; Κάθε καλοκαίρι έτσι ήταν; Σίγουρα, η απουσία των επαναλήψεων των αγαπημένων σειρών του Mega είναι παραπάνω από αισθητή – καλοκαίρι, χωρίς «Ρετιρέ» είναι σαν εκπομπή της Ζήνας Κουτσελίνη, χωρίς έγκλημα. Αλλά, νομίζω πως φέτος, η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη.
Με μόλις δύο «καλοκαιρινές» εκπομπές από τον ΑΝΤ1 και το Open αντίστοιχα και έναν ΣΚΑΪ να συνεχίζει την ενημέρωση δοκιμάζοντας νέα «σχήματα» παρουσιαστών ολοκληρώνεται πάνω-κάτω η ύπαρξη «ζωντανών» εκπομπών.
Άντε, να μην παραλείψω και το ONE που «χτίζεται» ακόμη ξεκινώντας με μια, αν μη τι άλλο, εξαιρετική εικόνα.
Από εκεί και πέρα, το χάος.
Για να μη μιλήσω για το βράδυ: Μετά τα κεντρικά δελτία ειδήσεων το πρόγραμμα των καναλιών είναι πιο βαρετό κι απ’το φετινό DOT.
Είναι επειδή τα κανάλια ετοιμάζουν πυρετωδώς το χειμερινό τους, πρόγραμμα; Είναι γιατί τα οικονομικά δεν επιτρέπουν βάρδιες τεχνικών και budget για εκπομπές που θα διαρκέσουν μόλις 3 μήνες; Είναι επειδή δεν υπάρχει «κάβα» επαναλήψεων που θα μπορούσαν να κρατήσουν τους τηλεθεατές, όπως στην περίπτωση της ταινιοθήκης του Mega;
Δεν έχω ιδέα που λέει κι ο φίλος μου, ο Χρήστος Μάστορας στο καινούριο του, τραγούδι:
Το ερώτημα που προστίθεται φέτος στα παραπάνω είναι για ποιον λόγο δεν προβάλλονται σε επανάληψη παραγωγές που ξεχώρισε ο κόσμος κατά τη διάρκεια αυτής της σεζόν;
Γιατί δε βλέπουμε επεισόδια GNTM, ή το MasterChef που μας καθήλωσε τον χειμώνα; Καλά, για το Survivor δε ρωτάω. Καλύτερα να βάλω να δω Teletext.
Κρίμα, πάντως, να έχουμε τηλεόραση 2 ταχυτήτων που το καλοκαίρι, πέρα απ’ την ενημέρωση λειτουργεί στο ρελαντί και το χειμώνα «λυσσάει» σαν τον Κανάκη, αν κάνεις κάποιο αστείο για τα μαλλιά του. Εκτός του ότι πρόκειται για αφύσικο φαινόμενο, αυτή η θερινή τηλεοπτική ραστώνη δε μοιάζει να σέβεται και πολύ τον τηλεθεατή…
Α-Sin-Χώρητος στίχος…
«Ζαλίζομαι απ’ τα drugια και τα ποτά». Πρόκειται για στίχο από το καινούριο τραγούδι Sientelo του Sin Boy. Και μη πέσετε να με φάτε, πριν μ’ ακούσετε…
Ήμουν απ’ τους πρώτους που έγραψα σ’ αυτήν εδώ τη στήλη ότι γουστάρω τη φάση της trap μουσικής και το γεγονός ότι δεν την καταλαβαίνω και ενίοτε με τσαντίζει (διαβάστε τι είχα γράψει εδώ).
Αυτό πρέπει να κάνει το καινούριο στη δική μου γενιά – να την τρολάρει, να την αμφισβητεί και να την τσαντίζει, ώστε σε βάθος χρόνου να την ανατρέψει και να εξελιχθεί συμπαρασύροντας όλους μας.
Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση η λέξη που περιγράφει καλύτερα την κατάσταση είναι: Τζίφος.
Όχι φίλε, δε ζαλίζεσαι με τα drugια και τα ποτά, αλλά παίζεις με τη φωτιά.
Είμαι ο τελευταίος που θα κάνω κήρυγμα σε οποιονδήποτε, ειδικά στους πιτσιρικάδες – δεν έχω καν παιδιά. Όμως, ακόμη κι αν αυτό ήταν ένα στιχουργικό ατόπημα δεν παύει να είναι μια από τις μεγαλύτερες μαλακίες που έχει «περάσει» σε στίχο τραγουδιού από έναν τόσο δημοφιλή καλλιτέχνη.
Και ξέρετε γιατί; Γιατί τα ναρκωτικά και το αλκοόλ δεν είναι πλάκα. Οικογένειες διαλύθηκαν, γονείς μαράζωσαν, άνθρωποι παλεύουν καθημερινά με το μυαλό τους, λες και είναι εχθρός και παιδιά ταλαντούχα και ξεχωριστά έσβησαν ολομόναχα, λόγω του εθισμού.
Όχι, λοιπόν, τα ναρκωτικά και το αλκοόλ δεν είναι μια «ok ζαλούρα» για να την τραγουδάμε απενοχοποιώντας την. Τα drugια δεν είναι πρόβλημα των 90s που θεραπεύθηκε και προχωράμε και το αλκοόλ εξακολουθεί να αποτελεί έναν από τους πιο ύπουλους εθισμούς για να μην το αντιμετωπίζεις με μέτρο.
Μα πρέπει να έχουν μέτρο οι νέοι; Φυσικά και πρέπει. Μέτρο τους είσαι εσύ, εγώ, οι γονείς τους, αλλά και οι “Sin Boy” της κοινωνίας που φτιάξαμε. Γι’ αυτό και όλοι έχουν ευθύνη.
Δε γουστάρω να κουνάω το δάχτυλο σε κανέναν, άλλωστε κι εμένα μου αρέσει όση trap έχει πέσει στα χέρια μου – και τον Sin Boy τον πάω και «βάζω» και τα κομμάτια του, όταν «παίζω» μουσική. Όμως…
Όμως, ξέρετε τι; Ο αγώνας να απεξαρτηθείς από ναρκωτικά και αλκοόλ δεν τελειώνει ποτέ. Είναι ένα κολάρο που φοράς για πάντα. Το ξέρετε ότι οι ήρωες αυτοί δεν πρέπει να ξαναπιούν ούτε ένα ποτήρι κρασί, μέχρι να πεθάνουν; Γιορτές, γενέθλια, ρεβεγιόν, πάρτι, μπουζούκια, καψούρες ότι «τη βγάζουν» με χυμό; Και όλα αυτά γιατί κάποια στιγμή στη ζωή τους «ζαλίστηκαν απ’τα drogια και τα ποτά» και γι’ αυτή τη ζαλούρα έκαναν εχθρό τον πρώτο τους, «φίλο» – τον εαυτό τους. Και το πληρώνουν ακόμη, εκείνοι και όσοι τους αγαπούν.
Ξέρω, με διαβάζετε υπερβολικό, αλλά νομίζω ότι καμία επανάσταση και κανένα καλό δεν ξεκίνησε απενοχοποιώντας δαίμονες, αλλά πολεμώντας τους.
Και ο «δαίμονας εαυτού» που ζήτησε να γραφτεί στον τάφο του και ο Jim Morrison είναι το χειρότερο είδος.
Προχωράμε λοιπόν με τη νέα φάση στη μουσική και το ταλέντο του Sin Boy, χωρίς όμως μαλακίες μηνύματα.
Καλή συνέχεια και μόνο υγεία, σας εύχομαι. Φάτε ένα παγωτό και για μένα και προσέχετε τα λαιμά σας.
