Έλα καλημέρα με υγεία, αδέλφια μου. Χρύσα Ρώπα εναντίον Αλέξανδρου Ρήγα, Αγγελική Ηλιάδη απασφάλισε για Βίκυ Κάβουρα-Σάββα Γκέντσογλου, η Ηλιάνα Παπαγεωργίου φταίει και για το άτακτο Brexit και στη μέση το MasterChef που έφερε πίσω 4 παίκτες από αυτούς που αποχώρησαν για να πάει μέχρι 15Αύγουστο.
Να ξεκινήσει καπάκι το GNTM και να μας πάει όλους κωλοφεράντζα το Star, με τις υγείες μας. Δεν τα λες και λίγα σε διάστημα μιας εβδομάδας.
Ξεκινάμε λοιπόν τα Fake News. Βάλτε μουσικάρα και μισή ντροπή δική μου και μισή, δική σας.
MadWalk και τα μυαλά στις περούκες
Όχι επειδή ξεκίνησα απ’ το Mad, αλλά το MadWalk είναι κανονικός θεσμός, όχι να ‘χαμε να λέγαμε. Γαμάτη ιδέα να συνδυάσεις τη μουσική με τη μόδα στο «περιτύλιγμα» των άρτιων διοργανώσεων που μόνο η ομάδα του Mad γνωρίζει να φέρνει σε πέρας. Κακά τα ψέματα, το MadWalk και τα Mad VMA είναι δύο εμβληματικές διοργανώσεις, αντίστοιχες του εξωτερικού που δείχνουν ότι μια χαρά μπορούμε στην Ελλάδα. Α, όλα κι όλα, δεν ξέρω ποιος έκανε τις δημόσιες σχέσεις άλλα η ταξιθεσία ήταν εξαιρετική- το είπαν όλοι.
Εγώ από μόδα δεν ξέρω, το λέω και ξαλαφρώνω. Η πλησιέστερη επαφή που είχα στη ζωή μου ήταν ο Οίκος Φόρεστερ και Σπέκτρα στη σειρά «Τόλμη και Γοητεία» – και πάλι όχι φανατικά, στήριζα όπου δούλευε η Μπρουκ που γούσταρα.
Μπορώ να σας πω τι μου άρεσε και τι όχι οπτικά, αλλά και πάλι, κάτι τέτοιο έχει να κάνει με την «καλλιέργειά» μου και το πόσο το μάτι μου έχει συνηθίσει σε δημιουργίες υψηλής ραπτικής – που δεν έχει. Και τον Πύργο του Άιφελ τον σιχαίνονταν οι Γάλλοι, όταν χτίστηκε θεωρώντας πως τους είχαν «ρίξει» οι Αμερικανοί καβατζώνοντας το Άγαλμα της Ελευθερίας και τώρα είναι το σύμβολο του Παρισιού. Τόσα ήξεραν τότε, τόσα έλεγαν. Έτσι κι εγώ…
Θα πω όμως τη γνώμη μου και γράψτε την και στον Μποτζόλο σας (Ιταλός σεφ που «σπάστηκε» επειδή ο Pasrty Chef, κ. Παπασπύρου αντέγραψε το σχέδιο από ένα σοκολατάκι του στο ελληνικό Μάστερ Σεφ. Κι εσείς κ. Παπασπύρου μου, αφού ξέρετε ότι έχει ευαισθησία με τα σοκολατάκια του, τι του τα ενοχλείτε;).
Πολύ περούκα, ρε φίλε, στο φετινό MadWalk. Και ξέρετε, δεν είναι όλες οι περούκες ίδιες, ούτε καλής ποιότητας, ούτε ταιριάζουν και σε όλους. Τι να πω; Ήταν έτσι το κόνσεπτ; Τις χρησιμοποίησε ένας και μετά, βάλαμε περούκα και στους οπερατέρ; Πάντως, στο τέλος «έφερνε» λίγο σε καρναβάλι, ή έστω, θεματικό πάρτι η φάση.
Ξεχωριστό Δελτίο Τύπου για το MadWalk από το Mad, άλλα για τους καλλιτέχνες που θα συμμετείχαν σ’ αυτό από τις δισκογραφικές τους και ξεχωριστά Δελτία Τύπου για μεμονωμένους καλλιτέχνες. Τς τς τς… Τι να πω; Εσάς ούτε η μόδα δε σας μονιάζει.
Η Ηλιάνα φταίει για όλα
Με αφορμή το MadWalk νιώθω την ανάγκη να υπερασπιστώ την Ηλιάνα Παπαγεωργίου. Εκεί με κατάντησαν οι αλήτες. Είναι λίγο της μόδας να τη βρίζουν, παραδεχτείτε το. Αγαπούν να τη μισούν, ή καλύτερα (όπως έγραψε για άλλο θέμα και ο ευφυέστατος Κώστας Βαϊμάκης) μισούν ότι πιάνουν τον εαυτό τους να την αγαπά.
Ας ηρεμήσουμε. Νέο κορίτσι είναι, όμορφη, δεν ακούγεται ότι έχει κάποιον παράγοντα από πίσω να τη «φυτεύει» στις εκπομπές και στέκεται αξιοπρεπής, δουλεύοντας ομαδικά και με χαμηλούς τόνους.
Ας την αφήσουμε να χαρεί ότι «τρούπωσε», μη της το «βγάζουμε ξινό» και η διάρκεια θα δείξει. Όσο για το αν «τα έχει» με τον Αργυρό, έχει κάνει καριέρα στο εξωτερικό, υπήρξε παντρεμένη, ή όχι, εμάς τι μας νοιάζει στο τέλος της ημέρας; Λεφτά για το παράβολο μας ζήτησε;
Παιδιά, η αγορά είναι ελεύθερη, ο χώρος μας, ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Όλοι πρέπει να έχουν την ευκαιρία τους στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Εσείς, αλλά και η διάρκεια θα καθορίσουν την επιτυχία, ή την αποτυχία. Είναι τόσο απλό.
Η Ναταλία Γερμανού και η… σκιά της
Και μια που το έφερε η κουβέντα, πάμε στην άλλη όχθη των ανθρώπων που έχετε αποδείξει ότι αγαπάτε με διάρκεια. Η Ναταλία Γερμανού σηκώθηκε στα πόδια της, επάξια δίπλα στις βαριές σκιές των γονιών της διαμορφώνοντας τη δική της σκιά.
Η Ναταλία είχε την ευκαιρία που όλοι δικαιούνται, μπήκε στον χώρο και παρέμεινε καταφέρνοντας πια να ανήκει στους «δικούς μας» ανθρώπους. Η Ναταλία κατάφερε να τη νιώθουμε δίπλα μας, εκμηδενίζοντας το ίδιο το Μέσο που την καθιέρωσε.
Να λοιπόν ένα παράδειγμα του ότι αφήνουμε όλους να μπουν και εσείς αφήνετε λίγους να παραμείνουν. Όλα αυτά με αφορμή τη συνέντευξη της Ναταλίας Γερμανού στην Ελεονώρα Μελέτη που χτύπησε και 27% στα ποσοστά τηλεθέασης.
Το βρακί της Ελένης
Κοντολογίς… Επειδή βλέπω να «εκβιάζουν» μια εκπομπή διάφοροι και διάφορες καταφέρνοντας 1%, ή και 2% ανταπόκρισης από εσάς: Δεν πα’ να έχεις φίλους στα κατάλληλα πόστα, ανθρώπους να χορηγήσουν την εκπομπή που πάντα ονειρευόσουν ή όλους τους συνεργάτες της Ελένης Μενεγάκη; Δε γαμιέται, φόρα και το βρακί της Ελένης Μενεγάκη… Τίποτα από αυτά δε σε κάνει Ελένη Μενεγάκη.
Κώστας Μπακογιάννης – Μόνο Αλήθειες
Φιλοξενήσαμε στο «Πρωινό» μια εξαιρετική συνέντευξη του Κώστα Μπακογιάννη στον Άρη Καβατζίκη. Χαλαρός καθημερινός λόγος με επιχειρήματα και χαμόγελο. Ένας άνθρωπος κανονικός, κατανοητός και προσιτά αμήχανος κάποιες φορές σε κάνει να σκέφτεσαι πως έτσι θες τους πολιτικούς της χώρας, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης.
Ο Άρης Καβατζίκης έκρινε πως ο κος Μπακογιάννης ήρθε σε δύσκολη θέση, όταν η κουβέντα έφτασε στον τόσο άνανδρα δολοφονημένο μπαμπά του και αποφάσισε να «αφαιρέσει» στο μοντάζ το συγκεκριμένο απόσπασμα της συνέντευξης – συμφωνώ απόλυτα μαζί του.
Νιώθω, όμως, την ανάγκη να σας πω πως ο Παύλος Μπακογιάννης ήταν από τους πρώτους βουλευτές που, ενώ ανήκε στη Νέα Δημοκρατία και είχε οικογενειακή σχέση με την οικογένεια Μητσοτάκη, προσπάθησε να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά που μέχρι τη δεκαετία του ‘80 ήταν αχανές.
Για να μη σας ζαλίζω, ο Παύλος Μπακογιάννης ήταν απ’ τους πρώτους που μας οραματίστηκε ενωμένους δίνοντας στη λέξη «μετριοπαθής πολιτικός» μια διορατική υπόσταση και ένα όραμα. Και σας τα γράφει αυτά ένας άνθρωπος που δεν ήταν ποτέ ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας.
Νομίζω όμως, πως διαφωνώ και σε κάτι που είπε ο Κώστας Μπακογιάννης στη συνέντευξή του στον Άρη: Δεν αμφισβητώ την πρόθεση για αντικειμενικότητα, την επαγγελματική υπόσταση και πορεία, αλλά και την ακεραιότητα της Σίας Κοσιώνη. Αλλά, πόσο αδιάφορη μπορεί να την αφήσει η πρόσβαση στην πληροφορία και την «πολιτική αλήθεια» του συζύγου της και της οικογένειάς του; Νομίζω ότι είναι ανθρωπίνως αδύνατο να είσαι ανεπηρέαστος όταν βρίσκεσαι σε θέση να ζεις από πρώτο χέρι τη μία κομματική προσέγγιση.
Δε λέω ότι είναι η σωστή ή η λάθος, η αληθινή ή η ψεύτικη, αλλά είναι η πλευρά του άντρα σου, του θείου του και της μητέρας του. Πόσο αδιάφορη μπορεί να σε αφήσει; Αν μπορεί, respect.
Αυτά για σήμερα, αδέλφια μου. Καλό ΣΚ και στα παιδιά που έκλεψαν το αμάξι μου και τώρα το έχουν κάνει ψυγειάκι για μπύρες, εύχομαι… Καλά κρασιά.
