Δεύτεροι Χαιρετισμοί σήμερα και πότε θα έρθει το Πάσχα, ούτε που θα το καταλάβουμε.
Προσπαθούσα να καταλάβω, ρε γαμώτο, γιατί νιώθουμε τα χρόνια να περνούν πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι όταν είμαστε παιδιά. Φαντάσου δε, πώς τότε ήταν που βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε κιόλας.
Ίσως γι’ αυτό: Όταν βιάζεσαι δεν περνά ο καιρός και όταν θες να πάει η Γη λίγο πιο αργά για να το απολαύσεις, γυρίζει λες και της έχεις βάλει νέφτι στον Ισημερινό…
Σίγουρα πάντως, ο λόγος που αναπολούμε τα Χριστούγεννα και τις γιορτές του Πάσχα των παιδικών μας χρόνων είναι γιατί κάθε πέρυσι είμαστε και περισσότεροι και πιο γεμάτο το σπίτι και πιο ανέμελοι όλοι και πιο Πα.Σο.Κ. τέλος πάντων, ρε παιδί μου…
Βάλτε, λοιπόν, τραγουδάρα και φύγαμε για τα σημερινά Fake News. Καλή Ανάγνωση, αδέλφια μου.
Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μία Βίκυ
Από μόδα είμαι τόσο σχετικός, όσο η Ηλιάνα Παπαγεωργίου με τον πρώτο της γάμο.
OΚ, μπορώ να σας πω ότι το κολλητό T-shirt που επέλεξε να φορέσει ο Πέτρος στην πρεμιέρα του παραήταν στενό, με αποτέλεσμα τα μπράτσα του να δραπετεύουν πέρα-δώθε σαν τέντα μεζεδοπωλείου σε κακοκαιρία, αλλά ως εκεί.
Ξένισε τον κατά τα άλλα ευγενή, αξιοπρεπέστατο και εξαιρετικά φίνο στη δουλειά του, Βασίλη Ζούλια το στενό-κοντό-αποκαλυπτικό ρούχο που επέλεξε να φορέσει η Βίκυ Χατζηβασιλείου στην εκπομπή της.
Και προσέξτε: Δεν τον ενόχλησε αυτό καθαυτό το ρούχο, το οποίο και η ίδια η Βίκυ παραδέχτηκε πως την έκανε να αισθάνεται άβολα, αλλά τι α κάνς, α κατς α μαλώης με τη στυλίστριά σου;
Το θέμα του κου Ζούλια ήταν η υπερβολή του ρούχου σε αντίθεση με τις ανθρώπινες ιστορίες και τα χτυπημένα απ’ την ωμότητα της ζωής περιστατικά που παρουσιάζει η εκπομπή.
Φυσικά και θεωρώ υπερβολική την παρατήρηση-τοποθέτηση, μια που οι ιστορίες που παρουσιάζονται στο «Πάμε Πακέτο», παρά τη συγκινησιακή φόρτιση, συνήθως έχουν αίσιο τέλος και εστιάζουν στη θετική πλευρά της ζωής. Το πλατό επίσης, έχει έντονα χρώματα και αποπνέει αυτή την αισιοδοξία. Δε μου κάνει παράταιρο, λοιπόν, ένα πιο βραδινό ντύσιμο της Βίκυς που της πάει κιόλας – να τα λέμε κι αυτά.
Άλλωστε, όλη η «γραμμή» του πώς αντιμετωπίζεται η κάθε περίπτωση στο «Πάμε Πακέτο» με επίκεντρο τον άνθρωπο δίνεται από τη Βίκυ και όχι απ’ το ρούχο της. Ο τρόπος που μιλά στους προσκεκλημένους της, η αφήγηση του προβλήματος και η σχεδόν βιωματική συμμετοχή στον πόνο είναι που την καθιστούν οικοδέσποινα δίπλα και όχι απέναντι στον καλεσμένο.
Γενικά, ξέρετε τι με χαλάει; Που δίνουμε τόση σημασία στο ρούχο του οικοδεσπότη μιας εκπομπής. Θα μου πείτε και οι στυλίστες-ενδυματολόγοι-εταιρίες να γίνουν κλέφτες; Φυσικά και όχι, αλλά “μέτρον άριστον”.
Το ρούχο είναι η στολή του παρουσιαστή και οφείλει να συνάδει με το ύφος, το στυλ και την ώρα προβολής της εκπομπής, αλλά ως εκεί. Ένα ρούχο δε σώζει την έλλειψη περιεχομένου, αποκλειστικών ειδήσεων και ρεπορτάζ σε μια εκπομπή, ούτε την αδυναμία του παρουσιαστή σε ταλέντο ή στην ορθή έκφραση της ελληνικής γλώσσας.
Με λίγα λόγια, τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Για να είσαι παπάς χρειάζεσαι κι απ ’αυτά, αλλά το ότι τα φοράς δε σημαίνει ότι μπορείς και να μας παντρέψεις…
Βοήθειά μας
Μια που μίλησα για παπάδες, δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στις αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών από τον φερόμενο ως πρώην σκευοφύλακα του Παναγίου Τάφου στα Ιεροσόλυμα, ότι η αφή του Αγίου Φωτός δεν είναι και τόσο θαύμα, γιατί ο ίδιος άναβε το καντήλι κάθε χρόνο με αναπτήρα.
Δύσκολα θέματα και θα μου πείτε: «Τι ανακατεύεσαι μωρέ; Λίγα πέρασες φέτος;». Όμως δε μπορώ και παρόλο που σε τέτοια θέματα δεν υπάρχει σωστό ή λάθος αποφάσισα να μην το «κάνω γαργάρα». Σημειώνω λοιπόν, τις εξής σκέψεις-δεδομένα:
-Η θρησκεία του καθενός, καθώς και ο τρόπος που επιλέγει να τη βιώσει είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση. Κανένας δεν κρίνει το τι πιστεύει ο άλλος και κανείς δε μπορεί να επιβάλλει σε κανέναν τι και πώς θα το πιστέψει.
-«Πιστεύω» δε σημαίνει «γνωρίζω». Όλες οι θρησκείες, λοιπόν, προϋποθέτουν την καλή πρόθεση του ανθρώπου να δεχτεί κάτι που δε μπορεί να αποδείξει. Οι άνθρωποι πρέπει να θέλουν για να πιστέψουν, διαφορετικά δε θα πιστέψουν ποτέ.
-Η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία θεωρείται παγκοσμίως η σκληροπυρηνικά συντηρητική εκδοχή των χριστιανικών Εκκλησιών. Οι παπάδες μας είναι οι Ταλιμπάν της φάσης. Φανταστείτε να μην ήταν…
-Σχετικά με το Άγιο Φως, πολλές φορές οι αντιπροσωπείες των υπολοίπων χριστιανικών Εκκλησιών στα Ιεροσόλυμα έκαναν μανούρα να μπαίνει ο δικός τους εκπρόσωπος στον Πανάγιο Τάφο και όχι ο Ορθόδοξος Πατριάρχης. Η παράδοση λέει πως κάποια στιγμή που έγινε “ντου” να μπουν και οι άλλοι μέσα, ένα φως «έσκισε» στα δύο μια από τις κολώνες του Ναού της Αναστάσεως. Η κολόνα υπάρχει ακόμη εκεί.
-Σε κάθε περίπτωση, οι άλλοι Επίσκοποι ελέγχουν εξωνυχιστικά για αναπτήρες, σπίρτα, τσακμακόπετρες και οτιδήποτε άλλο εύφλεκτο ακόμη και τη γενειάδα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων πριν μπει στον Πανάγιο Τάφο για την Αφή του Αγίου Φωτός.
-Και να εξηγήσει η επιστήμη, ή η λογική ένα «θαύμα» δε σημαίνει ότι παύει να είναι τέτοιο. Τι θέλω να πω; Πες ότι η ώρα που ο Μωυσής χτύπησε το ραβδί του και άνοιξε η θάλασσα στα δύο για να περάσει ο Λαός του Ισραήλ συμπίπτει ιστορικά με την παλίρροια εκείνης της περιόδου στην Ερυθρά Θάλασσα. Ε και; Συνέβη τη δεδομένη στιγμή που ήθελαν να περάσουν απέναντι; Αυτό κάποιος το λέει θαύμα, άλλος όχι. Να ξέρετε, πάντα υπάρχει επιλογή, ώστε, όπως είπαμε παραπάνω να υπάρχει και «πίστη».
-Ρε γαμώτο θα το πω όπως το σκέφτομαι: Ανεξάρτητα, αν πιστεύεις, ή όχι, η χριστιανική θρησκεία είναι μια θρησκεία αγάπης στη βάση της, όπως και άλλες βέβαια, όπως ο Βουδισμός. Θέλω να πω ότι δεν καταλαβαίνω την πιλάλα να αποδομηθεί κάτι που κακό δεν κάνει σε κανέναν. Άσε έξω μεμονωμένα περιστατικά, παπάδες που εγκλωβίστηκαν στα ανθρώπινα πάθη τους ή τις προσωπικές απόψεις τους (γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις «αγίων» ανθρώπων που έχουν κάνει την αγάπη τρόπο ζωής και δεν ακούγονται πουθενά). Άμα διαψεύσεις το «θαύμα» της Αφής του Αγίου Φωτός τι θα καταλάβεις; Μια παράδοση που κακό δεν κάνει σε κανέναν μιας θρησκείας αγάπης. Άσε που, για να το ολοκληρώσουμε, όπως το ξεκινήσαμε, ακόμη κι αν αποδειχτεί η εκδοχή του φερόμενου ως πρώην σκευοφύλακα, νομίζετε ότι αυτός που πιστεύει, θα σταματήσει να το κάνει;
Υπερ-Ηλιάνοση
Εγώ ήμουν ο πρώτος που εκθείασα την παρουσία της Ηλιάνας Παπαγεωργίου στο GNTM. Θα μου πείτε, εσένα περιμέναμε; Κι αυτό, σωστό.
Έχει φυσική ομορφιά, δεν ξέρω από φτιασίδια, αλλά μοιάζει άβαφτη – αυτό την κάνει ακόμη πιο αξιοσέβαστα εντυπωσιακή και βγάζει προσωπικότητα. Το τελευταίο σημαίνει πως δεν είναι αδιάφορη. Έχεις άποψη γι’ αυτήν και είτε την πας, είτε όχι.
Στο GNTM έδινε τη φρεσκάδα, είχε επιχείρημα, επέμενε σ’ αυτό και αποτέλεσε έναν διακριτό ρόλο, βοηθώντας στο να ξεχωρίσει τόσο το show, όσο και η ίδια μέσα σ’ αυτό.
Αν «τα είχε» με τον Αργυρό, ή «τα έχει», ήταν παντρεμένη ή ήταν άντρας παλιά δε με πολυνοιάζει. Αυτό που με βάζει σε σκέψεις είναι το πώς μια τόσο χειραφετημένη γυναίκα με πυγμή φέρεται να μην κάνει βήμα, χωρίς τη συμβουλή της μπούκερ-μάνατζερ-σένσεη-κόουτς-master-πνευματικού της, Έλενας Χριστοπούλου.
Προσέξτε: Δεν αμφισβητώ την εμπιστοσύνη και τη φιλία ανάμεσα στις δύο γυναίκες, εξετάζω τον βαθμό «καθοδήγησης» της Έλενας και το πόσο έρχεται σε αντιδιαστολή με το ανεξάρτητο-τσαγανοπροφίλ της Ηλιάνας.
Από την άλλη, αν «τα βρίσκουν» μεταξύ τους, εγώ περισσεύω.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι πως η Ηλιάνα ανταγωνίζεται την Ιωάννα Μπέλλα σε πλήθος εμφανίσεων τις τελευταίες μέρες. Και μη μου πείτε ότι είναι για την προώθηση του Madwalk.
Εδώ θα τραγουδήσει η Αραβανή, θα περπατήσει στην πασαρέλα η Εβελίνα Παπούλια με την ταλαντούχα κόρη της, ο Σάκης θα ντύσει μουσικά τις δημιουργίες της Σήλιας Κριθαριώτη και η Ηλιάννα θα ενημερωνόταν χθες.
Άρα, δεν είναι αυτός ο λόγος που έχει βγει παντού, εκτός απ’ τη θυροτηλεόραση του σπιτιού μου για να δώσει συνέντευξη.
Καλό 3μερο, αδέλφια μου. Να ξεκουραστείτε και χρόνια πολλά στους Βαγγέληδες και τις Ευαγγελίες.
