Σκάει ο τζίτζικας…
Όχι δεν αναφέρομαι σε άλλη μια εξαγορά παρουσιαστή ονόματι «Τζίτζικας» απ’ το κανάλι του Φαλήρου, αλλά στη ζέστη.
Αν και θα ήταν ενδιαφέρον να υπήρχε ο κος Τζίτζικας – δικαιωματικά θα έκανε την καλοκαιρινή εκπομπή του OPEN με τη Ζαρίφη και κάθε καλοκαιρινή εκπομπή, αν με ρωτάτε.
Ποιος τον ακούει τον Σταματόπουλο βέβαια που θα έμενε απ’ έξω, επειδή δε θα είχε προλάβει να «πιάσει» τον Τζίτζικα, κολλητό, αλλά ας προχωρήσουμε…
Νέα κυβέρνηση, λοιπόν…
Νέα πάνελ στην τηλεόραση και νέες εκπομπές ετοιμάζονται πυρετωδώς μέσα στο κατακαλόκαιρο. Βέβαια, κάποιος θα μπορούσε να πει πως η κυβέρνηση είναι του «γνώριμου» κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, τα πάνελ απλά αντάλλαξαν πρόσωπα μεταξύ τους και οι εκπομπές παρέμειναν talent shows (3 στον αριθμό, φέτος – 4, αν συμπεριλάβεις και το «Ελλάδα Έχεις Ταλέντο»), οπότε τίποτα δεν αλλάζει κι όλα τα ίδια μένουν. Γιατί όμως, να βλέπουμε το ποτήρι μισο-άδειο;
Βάζουμε τραγουδάρα (Woman To Woman από Joe Cocker) και ξεκινάμε τα Fake News αυτής της εβδομάδας βλέποντας το ποτήρι μισο-γεμάτο, αδέλφια μου.
Πες μου τι ώρα πήγες στο Υπουργείο να σου πω πώς θα κυβερνήσεις…
Αυτή η ρεπορταζάρα κάτω απ’ τα υπουργεία την πρώτη μέρα που τα ανέλαβαν οι επικεφαλής τους για το τι ώρα πήγαν στο υπουργείο, τι φάση;
07:46 πήγε, λέει, στο υπουργείο Υγείας ο Κικίλιας να πιάσει δουλειά, 07:08 ο Σταϊκούρας και 07:34, ο Άδωνις. Αλήθεια τώρα; Και τι δείχνει αυτό; Ποιος άνθρωπος που εργάζεται πάει στη δουλειά του, όποτε γουστάρει και όχι νωρίς το πρωί; Ποιος επικεφαλής «πιάνει δουλειά» μετά τους υφισταμένους του και, εν πάση περιπτώσει, τι δείχνει το λεπτό στο οποίο αναλαμβάνεις καθήκοντα την πρώτη μέρα που καταλαμβάνεις δημόσιο αξίωμα; Εκτός, αν έχει να κάνει με τους πλανήτες, τον ανάδρομο και τις εκλείψεις, οπότε πάω πάσο…
Για να μην είμαι ξινός, καταλαβαίνω το μήνυμα που περνούν οι νέοι υπουργοί (ώρα για δουλειά, δε χάνουμε χρόνο, σηκώνουμε μανίκια καλοκαιριάτικο, απ’ το ξημέρωμα στη γαλέρα, δίνουμε το καλό παράδειγμα και αούα), όμως βρίσκω «παλιακή» την τέτοιου μεγέθους προβολή για επικοινωνιακούς λόγους.
Το είπαμε και το ξανάπαμε: Η Βουλή δε θα κλείσει, παρά μόνο για λίγες μέρες το 15αύγουστο και τα πρώτα νομοσχέδια προς ψήφιση είναι ήδη έτοιμα, απ’ ό,τι δε χάνει ευκαιρία ο πρωθυπουργός και κάθε μέλος της κυβέρνησης να τονίζουν. Το να βλέπω τον υπουργό με την τσίμπλα στο μάτι να ανεβαίνει στο γραφείο του, τι προσθέτει;
Ότι πάει νωρίτερα και θα δουλέψει περισσότερο; Κανείς δεν μπορεί να το τσεκάρει αυτό. Ότι θα κάνει όσα υποσχέθηκε; Ούτε αυτό το εγγυάται το τι ώρα πας στο γραφείο. Ότι τον ελέγχουν τα Μ.Μ.Ε. περιμένοντας με τις κάμερες κάτω απ’ το Υπουργείο; Μάλλον κανονισμένο. Άρα, γιατί;
Ευτυχώς, ζούμε σε μια κοινωνία «πονηρεμένων» πολιτών-ψηφοφόρων-τηλεθεατών που γνωρίζουν ότι η εικόνα ενός πολιτικού δε «χτίζεται» με αγκαλιές παιδιών, χάιδεμα αδέσποτων και σακάκια στους ώμους. Το επιχείρημα πείθει, η εικόνα παθιάζει, η ψήφος εκλέγει και το αποτέλεσμα κρίνει. Ο κόσμος το γνωρίζει, καιρός να το μάθουν και οι πολιτικοί μας, αλλά και οι επικοινωνιακές τους, ομάδες.
Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει το πάνελ σου για σένα, αλλά τι μπορείς να κάνεις εσύ για το πάνελ σου
Ωραίο πράγμα το πάνελ μιας εκπομπής. Σχολιάζει, «γεμίζει» τα θέματα με παρεΐστικες ατάκες, βγάζει τον παρουσιαστή απ’ τη δύσκολη θέση να γίνει «κακός» με συναδέλφους που σιχαίνεται, βάζει νερό στο αυλάκι που έχει σκάψει ο αρχισυντάκτης και ενίοτε κάνει ρεπορτάζ, βίντεο, ή στήλες.
Κάνει όμως, ο πανελίστας το πάνελ, ή το πάνελ, τον πανελίστα;
Στο «ψητό»: Αποδεκατίστηκε η τηλεοπτική παρέα της Σταματίνας με την αποχώρηση της Τσολάκη, πριν δύο σεζόν και την μεταγραφή, φέτος του Παπανώτα στον ΣΚΑΪ; Αντίστοιχα, θα ενισχυθεί και απ’ τους δύο η εκπομπή του Λιάγκα, τόσο ώστε να είναι σα να «κλέβει εκκλησία», ως προς τον ανταγωνισμό;
Μακάρι να γνωρίζαμε. Γιατί, αν υπήρχε συνταγή για την επιτυχία θα την εφάρμοζαν τα κανάλια με όποιο οικονομικό κόστος και οι εκπομπές θα πήγαιναν στον «αυτόματο»…
Με την αποχώρηση της Τσολάκη, τα ποσοστά του Happy Day δεν έπεσαν, όσο κι αν η τσαχπινιά και η ενέργειά της, έλειψε.
Από την άλλη, ο Δημήτρης Παπανώτας αποτελεί κεφάλαιο για την εκπομπή, μια που ήταν εκείνος που έκανε τη «βρώμικη δουλειά».
Εδώ, θα διαφωνήσω με τον φίλο μου, τον Κώστα Φραγκολιά και την ανάρτηση που έκανε. Συχνά, ο Παπανώτας ήταν υπερβολικός στις ατάκες του και «σκάλωνε» με πρόσωπα του χώρου, μην αναγνωρίζοντας τίποτα καλό σ’ αυτά. Αν σε «ξεκινούσε» στραβά, θα σε πήγαινε κωλοφεράτζα σε κάθε αναφορά του ονόματός σου, ακόμη κι αν είχες σώσει ένα κουτάβι από βέβαιο θάνατο και καλούνταν να το σχολιάσει. Γινόταν έτσι, κάποιες φορές, δέσμιος του ρόλου του.
Ο Δημήτρης Παπανώτας
Όμως, ο Δημήτρης «σπάει αυγά», μιλά καλά ελληνικά και έχει το θάρρος της γνώμης του. Όλα τα παραπάνω, μαζί με την εμπειρία του, καθιστούν την αποχώρησή του, σημαντική για το Happy Day – ανησυχητική όμως;
Ας προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση στο ερώτημα του ποιος έχει ανάγκη τον άλλον, η εκπομπή τον πανελίστα, ή το αντίθετο εξετάζοντας και άλλα παραδείγματα.
«Έπεσαν» τα νούμερα της Ελένης με την απομάκρυνση Ζαρίφη-Γκουντάρα; Την πρώτη χρονιά, ναι. Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση επικρατεί μια ιδιάζουσα φιλοσοφία εκπομπής. Η εκπομπή δε φέρει μόνο τον τίτλο «Ελένη», η εκπομπή ΕΙΝΑΙ η Ελένη. Αν η παρουσιάστρια περνά καλά, το ίδιο κάνει κι ο τηλεθεατής. Άρα, εδώ, η δουλειά του πάνελ είναι να «τροφοδοτεί» την Ελένη. Γι’ αυτό και σπάνια (μόνο στην περίπτωση Ζαρίφη) θα ξεχωρίσεις κάποιον εκτός της παρουσιάστριας. Η πληροφορία ξεχωρίζει, η οποία, μάλιστα, δίνεται στην Ελένη, όχι στον τηλεθεατή (δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ας πούμε, πως σε ό,τι παρουσιάζει το πάνελ ξεκινά με την προσφώνηση: «Ελένη, τώρα θα σε πάω…»).
Μια περίπτωση που θα βοηθούσε τον προβληματισμό μας είναι εκείνη του Κώστα Τσουρού στη Ναταλία. Ο Κώστας με δυναμική παρουσία στην εκπομπή, σχολιάζει, επιχειρηματολογεί, ξινίζει μούρη στο άκουσμα συναδέλφων που δεν πολυχωνεύει, σα να έχει φάει βύσσινο, «βγάζει το φίδι απ’ την τρύπα» ωστόσο, υπενθυμίζει έμπρακτα τις ενημερωτικές καταβολές του και δεν επαναπαύεται, βγαίνοντας και εκτός πλατώ για συνεντεύξεις. Πολυεργαλείο, δηλαδή, που σίγουρα δε βλέπει τον εαυτό του, ως πανελίστα, αλλά ένα τσικ κάτω απ’ τη Ναταλία με τις ευλογίες της παρουσιάστριας, πάντα.
Ναταλία Γερμανού και Κώστας Τσουρός
Εδώ, λοιπόν; Τι θα γινόταν, αν «την έκανε» ο Τσουρός; Αν έφευγε κι αυτός για τον Λιάγκα, τότε θα μιλούσαμε για τηλεοπτικό παιδομάζωμα από πλευράς ΣΚΑΪ.
Νομίζω, όμως, πώς παρά την πληθωρική παρουσία του Κώστα, η εκπομπή θα έβρισκε τον βηματισμό της. Όπως στο Πρωινό της Φαίης και του Γιώργου που μετά την απόφασή μου να μείνω στο Mega συνέχισε μια χαρά στον ΑΝΤ1 -πρώτο σε ποσοστά με τον Γιώργο Λιανό και κατόπιν, με τον Θέμη Γεωργαντά.
Φτάνουν τα παραδείγματα… Δε θα αναφερθώ στο πάνελ του «Το Πρωινό», ή στην απέναντι παρέα των «Κου Κου» για ευνόητους λόγους.
Συμπέρασμα: Ουδείς αναντικατάστατος… Την εκπομπή ορίζει το στίγμα του παρουσιαστή και η ομάδα της. Όσο αυτό το στίγμα είναι ξεκάθαρο, θα βρίσκονται πανελίστες να το υπηρετήσουν. Μπορεί να είναι δύσκολο, όπως στην περίπτωση Παπανώτα, Τσολάκη, Ζαρίφη και Τσουρού, αλλά γίνεται.
Κανένας παρουσιαστής, βέβαια, δε μπορεί να αρνηθεί στον πανελίστα να προσπαθήσει να εξελιχθεί. Προσοχή: Να εξελιχθεί σε καλύτερο πανελίστα, όμως, μη τα ισοπεδώνουμε όλα. Αλλιώς, θα τον βρει μπροστά του…
Καλή συνέχεια αδέλφια μου και αν δουλεύετε ακόμη μες τη ζέστη σκεφτείτε και την Τζένη Μπαλατσινού που έπρεπε να αλλάξει ρούχα με 40 βαθμούς για να συνοδεύσει τον σύζυγό της απ’ το Προεδρικό στο Υπουργείο Υγείας. Και δόξα τω Θεώ να λέμε…
