Άθλιο, ντροπιαστικό, ξεφτίλα, κατρακύλα, τέλος εποχής, είναι λίγοι μόνο από τους τίτλους τις τελευταίες μέρες, για το φετινό Survivor. Και όλα αυτά, στη χώρα της υπερβολής. Στη χώρα που πάντα βιάζεται σε όλα. Στο να ανεβάσει και να κατεβάσει, στο να εξυψώσει αλλά και στο να “θάψει”.
Πού όμως είναι η αλήθεια και πού το ψέμα; Πού η σωστή προσέγγιση και πού η υπερβολή για το φετινό ριάλιτι επιβίωσης;
Καταρχάς, να παραδεχθούμε ότι όντως τα νούμερα τηλεθέασης της πρώτης βδομάδας είναι τουλάχιστον απογοητευτικά, αν συνυπολογίσουμε ότι κάθε επεισόδιο στοιχίζει γύρω στις 140.000 ευρώ.
Ένα πολύ ακριβό προϊόν, λοιπόν, με πολύ ισχνό για φέτος αποτέλεσμα. Αν σκεφθείς μάλιστα πως το prime time των άλλων καναλιών δεν υπερβαίνει τις 70-80.000 για το τρίωρο πρόγραμμα από τις 21:00 έως τις 24:00, τότε αντιλαμβάνεστε πως τα μαντάτα για τον ΣΚΑΪ μόνο καλά δεν είναι.
Τα «ντούκια» των γειτονικών γυμναστηρίων
Ας πούμε, λοιπόν, μερικές αλήθειες. Η εικόνα που παρουσιάζει το φετινό ριάλιτι είναι σαν να μάχονται τα ντούκια δυο γειτονικών γυμναστηρίων. Δηλαδή αν δεν ήξερες ποιοι είναι ποιοι και τι εκπροσωπούν και σου λέγαν πως 12 γυμνασμένα καλόπαιδα από τον γυμναστικό σύλλογο Ηρακλής της Αμφιάλης αντιμετωπίζουν 12 ντερέκια από τον όμιλο Τρομάρας του Περιστερίου, θα διέφερε σε τίποτα από τις συγκεκριμένες επιλογές; Δε νομίζω.
Και δε λέω, είναι σαφές πως είναι απόλυτη μόδα τα τελευταία χρόνια η γυμναστική, η έστω και υπερβολική. Και ναι, να το πούμε, πως η κοινωνία είναι απόλυτα ρατσιστική για τους ανθρώπους που έχουμε τα κιλάκια μας, τα πάνω από το φυσιολογικό. Και δεν αναφέρομαι μόνο στα σχόλια. Πηγαίνετε-ας πούμε- σε ένα μαγαζί με μοντέρνα ρούχα και αν βρείτε νούμερο πάνω από large, γράψτε μου να ρθω και γω! Λες και η μόδα είναι προνόμιο των αδύνατων.
Αλλά ας κλείσω αυτήν την- επί προσωπικού αναφορά- και ας γυρίσουμε στα του παιχνιδιού.
Δεν είναι κανόνας και σαφώς υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αλλά οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται μόνο για το σώμα και όχι για το πνεύμα τους, συνήθως δε φημίζονται και για την ευγλωττία τους.
Και επειδή σαφώς στην τηλεόραση παίζει ρόλο η εικόνα, αλλά αν ήταν έτσι θα ψάχναμε για παρουσιαστές ανάμεσα στα μοντέλα της Victoria’s Secret και του Tom Ford, μάλλον δεν αφορούν και πολλούς αυτά που έχουν να πουν, αν βέβαια έχουν να πουν και κάτι όλοι αυτοί οι υπεργυμνασμένοι που μάχονται -μάταια βέβαια- να γίνουν οι νέοι Ντάνοι.
Έβλεπα προχθές σε μια εκπομπή πως τσακώθηκε- λέει- ο Ατζούν με τον Τανιμανίδη, στον οποίο αποδίδει την πτώση του παιχνιδιού.
Αλήθεια τώρα, υπάρχει άνθρωπος που να το πιστεύει όλο αυτό; Γιατί αν είναι έτσι, τότε και το 70% που έκανε ο πρώτος κύκλος οφείλεται αποκλειστικά στον παρουσιαστή. Δε λέω, μια χαρά είναι το παιδί. Καλός παρουσιαστής και συμπαθέστατος, αλλά σε αυτά τα concept – και το λέω από προσωπική εμπειρία- ο παρουσιαστής μπορεί να βάζει μια σφραγίδα, τα νούμερα όμως τα κάνει το ίδιο το concept και η συγκυρία. Συνήθως ο παρουσιαστής κερδίζει από το format και όχι το αντίθετο.
Τι νούμερα κάνει στην Τουρκία;
Διάβαζα επίσης πως σε μια εποχή με πολλά ανοιχτά εθνικά μέτωπα, ήταν λάθος του ΣΚΑΪ να μπει στη διαδικασία ανταγωνισμού ανάμεσα σε Τούρκους και Έλληνες. ΟΚ, θεωρώ ότι ο μέσος Έλληνας κρύβει μέσα του και έναν μικρό εθνικιστή, αλλά δόξα τω Θεώ, έχουμε την κρίση να αντιληφθούμε ότι το συγκεκριμένο, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα παιχνίδι και ότι σίγουρα η νικήτρια ομάδα δε θα σηκώσει ως έπαθλο τη σημαία της χώρας της στα Ίμια. Ούτε για την Πόλη μαχόμαστε, ούτε για το Βυζάντιο, ούτε και για τη Βόρεια Μακεδονία.
Είναι προφανές, βέβαια, πως ούτε εμείς αλλά ούτε και οι Τούρκοι τηλεθεατές «ψήθηκαν» από αυτήν την και καλά Τιτανομαχία των επίλεκτων των δυο λαών.
Δεν εξηγείται αλλιώς πώς στην Τουρκία το κανάλι που προβάλλει το Survivor είναι 4ο την ώρα προβολής του show. Παταγώδης αποτυχία και εκεί, λοιπόν.
Αυτό που από κανέναν, βέβαια, τις τελευταίες μέρες δεν έχω ακούσει, είναι η ίδια η νοοτροπία του Έλληνα τηλεθεατή. Η νοοτροπία της γρήγορης βαρεμάρας.
Υπάρχουν πρότζεκτ που στο εξωτερικό παίζουν δεκαετίες με μεγάλη επιτυχία. Πού είναι- ας πούμε- στην Ελλάδα ο “Εκατομμυριούχος”, που όπου και να παίζει ακόμα πάει καλά;
Ο Έλληνας τηλεθεατής δεν έχει υπομονή και ρίχνει γρήγορα στην πυρά πρότζεκτ που αλλού κλείνουν δεκαετίες. Με τα πάνω και με τα κάτω τους. Αλλά με σταθερή παρουσία.
Πόσα πράγματα τα τελειώνουμε εδώ πολύ πριν της ώρας τους, απλά και μόνο γιατί είμαστε αδηφάγοι και αχόρταγοι ως τηλεοπτικός λαός;
Ποιος φταίει τελικά;
Μη βαράτε τον Ατζούν λοιπόν, κύριοι συνάδελφοι. Δεν τον ξέρω καν για να εξηγούμαι. Ούτε και τον ΣΚAΪ μη βαράτε. Ούτε ο ένας φταίει ,ούτε ο άλλος. Ίσως ο ΣΚAΪ φταίει λίγο, που δεν θωράκισε και με δικές του ελληνικές παράγωγες το πρόγραμμά του και αγκιστρώθηκε πάνω στον Τούρκο. Αλλά για να μην κάνουμε όλοι τους μετά Χριστόν προφήτες, αν είχαμε εμείς στο δικό μας κανάλι μια τέτοια επιτυχία θα παίρναμε το ρίσκο να τη σταματήσουμε ή να την αφήσουμε να πάει απέναντι;
Δεν ξέρω τι θα γίνει του χρόνου. Και αν θα ξαναδούμε στη χώρα μας τα επόμενα χρόνια ριάλιτι επιβίωσης. Προσωπικά πιστεύω και θα ευχόμουν όχι, γιατί ποτέ, ακόμα και στη μεγάλη παράκρουση, δεν ήταν του γούστου μου και το΄ χα πει δημόσια.
Ένα είναι βέβαιο. Και απευθύνομαι σε όλους αυτούς που από την αποθέωση φθάνουν με περισσή ευκολία στην καταδίκη.
Μην ψάχνετε πάντα φανταστικούς εχθρούς και αποδιοπομπαίους τράγους. Γιατί αυτοί που γνωρίζουν και αγαπούν την τηλεόραση, οι δημιουργοί της, θα τον ξαναβρούν τον δρόμο τους.
Αυτοί που είναι έτοιμοι για το ανάθεμα, τον λίθο και τη χολή, ας προσέξουν τον κίνδυνο να γίνουν γραφικοί, αν λέω, αν, στην περίπτωση που το Survivor ανέβει, θα πρέπει να το ξανααποθεώσουν γράφοντας διθυράμβους για αυτό που σήμερα θάβουν μετά βδελυγμίας.
