Θυμάμαι παλιά που παρουσίαζα δελτίο ειδήσεων, οι πιο δύσκολες μέρες ήταν πάντα οι γιορτές. Αντε να βρεις ειδήσεις να γεμίσεις μια ώρα τηλεοπτικό χρόνο.
Και όταν λέω ειδήσεις, αναφέρομαι σε πραγματικές ειδήσεις, που αφορούν τον κόσμο και εμπεριέχουν την έννοια της πληροφορίας και όχι του «ψυγείου».
Και άντε, οι γιορτές των Χριστουγέννων τρώγονται. Γιατί υπάρχει η λάμψη, υπάρχει το παραμύθι, είναι η χαρά για τους μικρούς, είναι τα λαμπιόνια, τα χιόνια και ό,τι μπορείς να φανταστείς.
Το Πάσχα κυριολεκτικά δεν παλεύεται. Τι να πεις και τι να «πουλήσεις» ως καινούριο; Η τιμή των αμνοεριφίων, άντε και ο καιρός που θα μας κάνει στο πήγαινε αλλά και στον γυρισμό.
Από κει και πέρα, το χάος, ή καλύτερα “βοήθα Παναγιά μου” τι θα σκαρφιστεί το έρμο το μυαλό των δημοσιογράφων συναδέλφων.
Και άντε, να πάμε στα κλασικά ρεπορτάζ που φαντάζομαι είναι ακριβώς τα ίδια κάθε χρόνο και απλά τους αλλάζουνε το έτος. Από τι πέθανε ο Χριστός, πόνεσε ή δεν πόνεσε πάνω στον Σταυρό, πώς ήταν ακριβώς τα βασανιστήρια, τι προκαλούν στο σώμα τα καρφιά και το ακάνθινο στεφάνι, ποια είναι η τύχη όσων έπαιξαν τον Χριστό, πώς είναι σήμερα οι κινηματογραφικοί Χριστοί και άλλα πολλά παρόμοια..
Άντε αυτά να τα δικαιολογήσω. Περιηγούμαι φέτος στα διάφορα σάιτ και κυριολεκτικά αντιλαμβάνομαι την ένδεια των ημερών. Λίγο λάιφ-στάιλ, λίγο πολιτική – ε, εκλογές έρχονται- και πολύς κιτρινισμός και μαυρίλα, βρε παιδάκι μου.
Και για να μην το παίζω έξυπνος, μη νομίζετε ότι και ‘γω έχω βρει κάτι φοβερό και ανατρεπτικό για να μοιραστώ μαζί σας σήμερα.
Τι δηλαδή να σχολιάσω; Για το αν έχει δίκιο ή όχι ο Πολάκης στην κόντρα του με τον Κυμπουρόπουλο; Μα ακόμα και αν στην ουσία αυτών που είπε υπάρχει δόση αλήθειας και μόνο που τα βάζεις με ένα παιδί που είναι άξιο θαυμασμού και παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας, πρέπει τουλάχιστον αφελής να είσαι. Και πολιτικά και κοινωνικά.
Και ξέρετε ποιοι είναι αυτοί που καταριούνται περισσότερο τον Πολάκη; Οι συνυποψήφιοι του Κυμπουρόπουλου στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ. Γιατί ακόμα και αν κάποιοι δεν τον γνώριζαν, δεν είχαν καταλάβει ή δεν σκόπευαν, βρε αδελφέ, να τον ψηφίσουν, μη μου πείτε πως αμφιβάλετε ακόμα αν θα είναι πρώτος σε σταυρούς! Άρα, μείον μία οι θέσεις στις Βρυξέλλες.
Τι άλλο να σχολιάσω; Το απέραντο κίτρινο. Όχι από τη γύρη, ούτε από την αφρικανική σκόνη, που αυτές τις μέρες κάθισε πάνω από τα κεφάλια μας.
Μα το δημοσιογραφικό κίτρινο. Κανένας σεβασμός, κανένα τακτ και καμία κατανόηση.
Δίνει ένας άνθρωπος μια άνιση και δύσκολη μάχη στο νοσοκομείο. Είναι δηλαδή σωστό να γράφουμε ό,τι αρλούμπες θέλουμε για να γεμίσουμε σελίδες; Πώς είναι, πόσα κιλά έχασε, πόσες ώρες κοιμάται και πόσες ώρες είναι ξύπνιος, αν επικοινωνεί, αν τρώει, αν αντιλαμβάνεται τους δικούς του ανθρώπους, το τάμα, το θαύμα και άλλες ανοησίες;
Μα δεν αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχουν δικοί του άνθρωποι που αγωνιούν, πονάνε, ελπίζουν και τέλος πάντων τα διαβάζουν όλα αυτά; Ανθρώπινα ρωτώ. Γιατί να επιβαρύνουμε και τη δική τους θέση και ψυχολογία; Θα θέλαμε να είμαστε όλοι εμείς στη θέση τους ή και στη θέση του ασθενούς; Και πόσο σίγουροι είμαστε ότι κάποια στιγμή δε θα βρεθούμε; Θα θέλαμε αντίστοιχη αντιμετώπιση;
Παρακολουθώ και τις λεπτομέρειες για τα φρικιαστικά εγκλήματα στην Κύπρο. Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι διεστραμμένοι θέλουν να ξέρουν την κάθε λεπτομέρεια. Εμείς γιατί θα πρέπει να τους καλύπτουμε όλη αυτή την αρρώστια;
Χρόνια το λέω και το πιστεύω, ότι κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσουμε με αυτού του είδους την τηλεόραση και με τέτοιες εκπομπές που στηρίζονται μόνο στον πόνο και την διαστροφή των άλλων, με το άλλοθι του παραδείγματος προς αποφυγήν. Είπαμε, σκοτεινά ανθρώπινα ένστικτα, για ποιον ακριβώς λόγο όμως θα πρέπει να τα τροφοδοτούμε;
Είμαι στην Τήνο τώρα όπου γράφω αυτές τις γραμμές και πραγματικά οι μέρες είναι μοναδικές. Απίστευτη μπουνάτσα για τα δεδομένα των Κυκλάδων και ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες. Τυχεροί όσοι περάσαμε το Πάσχα στην Ελλάδα, τυχεροί και όσοι ανεβάζουν φωτογραφίες από μέρη μακρινά και εξωτικά με την κάτασπρη άμμο και τα τιρκουάζ νερά.
Πάσχα με τον Κυριάκο
Αμ, το άλλο; Δύο στα δύο κυρία μου. Και πέρσι και φέτος Πασχαλιά, στο διπλανό τραπέζι από τον Κυριάκο. Να δούμε ποιος θα φέρει τύχη στον άλλον. Θα ξανακάνω ποτέ καμιά εκπομπή της προκοπής; Γιατί αυτός σίγουρα θα είναι τυχερός αφού όλα δείχνουν ότι μέσα στο 2019 θα μας κυβερνήσει. Να το θυμάσαι, Πρόεδρε, το γούρι σου, εκτός αν νομίζεις ότι σου έφερε γούρι η Σπυροπούλου που έμαθα ότι ήταν στο διπλανό σου τραπέζι την επόμενη ημέρα.
Πάντως, νέος, γυμνασμένος, ψηλός, αλλά δεν είναι αυτό που λέμε ο πολιτικός με το επικοινωιακό χάρισμα ο Κυριάκος βρε παιδί μου.
Δεν πρέπει να ήταν αυτό που λέγαμε μικροί “η ψυχή της παρέας”. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι θα είναι και κακός πρωθυπουργός. Και γιατί δηλαδή να παίζει ρόλο; Μακάρι για το καλό όλων μας να είναι ο καλύτερος.
Αυτή η παρουσία, που παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, μόνο πόντους του δίνει, είναι η γυναίκα του, η Μαρέβα. Μετρημένη, γοητευτική, πολύ κομψή και γελαστή.
Δεν έχετε παράπονο. Όλα σας τα είπα πάλι!
Και για κλείσιμο ευχές, μόνο ευχές.
“Χριστός Ανέστη” λοιπόν και είθε το Φως το Αναστάσιμο, πέραν της υγείας και των σημαντικών σχετικών, να μας κάνει όλους μας καλύτερους ανθρώπους.
Γιατί μόνο έτσι, μόνο αν γίνει ο καθένας κατά τι καλύτερος, έχει ελπίδες να καλυτερέψει και η έρμη η κοινωνία μας.
Χρόνια πολλά σε όλους.
