Και ναι λοιπόν, μπήκε και ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού, για τα μπάνια του λαού που λέγαν και οι παλαιότεροι.
Ο χειρότερος κατά πολλούς μήνας διακοπών, καθότι οι τιμές πιο ακριβές, η εξυπηρέτηση χειρότερη, ο κόσμος περισσότερος μαζί με την ταλαιπωρία. Εκεί, κυρία μου, που τον Ιούνιο σε παρακάλαγαν να κάτσεις στην ξαπλώστρα και στην κέρναγαν κι άμα λάχει, γιατί θα ‘πινες τουλάχιστον καφέ, τώρα πρέπει να ‘χεις κάνει λέει κράτηση ή να ‘χεις μπάρμπα… ξαπλωτιέρη για να σου την κρατήσει αυτός για σένα. Αυτό που πας σε ένα μπιτς μπαρ το πρωί και ενώ είναι άδειο, όλες οι ξαπλώστρες είναι πιασμένες μα με ένα πετσετάκι, μα με ένα μαγιουδάκι, μα με ένα κουβαδάκι, μα με ένα βοτσαλάκι, με ξεπερνάει. Κρίμα κι άδικο μαζί.
“Αφού ξύπνησα άγρια χαράματα για να ‘ρθω, πάλι στην άμμο πρώτο αλμυρίκι δεξιά θα στριμωχτώ, κυρία μου;” σου λέει ο άλλος και με το δίκιο του.
Άσε που όλοι καλόμαθαν και έχουν και τις ζοχάδες τους φέτος, που ο τουρισμός κάνει μια φυσιολογική διόρθωση που οι γνωρίζοντες λένε τελικά ότι θα ξεπεράσει το 10%. Θα μου πείτε τα ίδια λέγαν και για τον Κυριάκο και τη διαφορά του από τον Αλέξη, αλλά τελικά την πάτησαν. Σοφός ο λαός κυρία μου. Δώσαν στον Κυριάκο εντολή να κυβερνήσει άνετα και να κάνει τα δικά του και από την άλλη είπαν και στον Αλέξη να τελειώνει με την Αριστερά της Αριστεράς, να ονομάσει τον ΣΥΡΙΖΑ Δημοκρατικό Κόμμα και να πάει στα ίσα να διεκδικήσει εξουσία σε 4 χρονάκια.
Βέβαια, για να ‘μαστε δίκαιοι, ο Κυριάκος τα πάει εξαιρετικά μέχρι στιγμής. Τους δεξιούληδες του κόμματος τους έβγαλε λίγο στην απέξω ή μου φαίνεται; Εγώ πάντως δε θυμάμαι τόσο έτοιμο πρωθυπουργό να κυβερνήσει. Το παιχνίδι το κάνουν οι τεχνοκράτες, πολύ σωστές επιλογές και οι πολιτικοί μάλλον μείναν για την επικοινωνία. Ορθόν, δυτικότροπον, και μακάρι να του κάτσει.
Ο ίδιος πάντως που ταξίδευε από Τήνο προς Ραφήνα προχθές ήταν μου λένε απλός, φιλικός, γελαστός, καταδεκτικός στις selfie, τρυφερός με τη Μαρέβα και χωμένος στο μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού μέσα στις σημειώσεις του.
Και κάπου εκεί, κυρία μου που λες, μου στέλνουν και μένα από τον ΣΚΑΪ, το καινούριο μου κανάλι, τις δικές μου σημειώσεις, με τρία σενάρια για το τρέιλερ.
Ε, επειδή τόσα χρόνια με ξέρετε, δεν άργησα πολύ να αποφασίσω. Διάλεξα λοιπόν το πιο αστείο, αυτό με το μεγαλύτερο «τσαλάκωμα» εικόνας, αυτό με το περισσότερο χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
https://www.instagram.com/p/B0ncyItjZn0/?utm_source=ig_web_copy_link
Και κάπως έτσι κυρία μου έστειλε το σκληρό της μήνυμα η ταπεινή Τήνος, στην μεγαλοπρεπή Αντίπαρο!!! Έτσι για να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους…
Πέραν της πλάκας τώρα, ειλικρινά αισθάνομαι πολύ χαρούμενος για το αποτέλεσμα και ευγνώμων για όλους τους ανθρώπους που δούλεψαν για το τρέιλερ του «Λιάγκα-ναυαγού». Και ειδικά για τους ανθρώπους του ΣΚΑΪ, που ως ένα κανάλι με σαφή ενημερωτικό προσανατολισμό, δεν περίμενα να έχει τόσο δυνατά ανακλαστικά και τέτοια αισθητική και αποτελεσματικότητα ως προς την δική του παραγωγή ψυχαγωγικού προϊόντος.
https://www.instagram.com/p/B0qB86EAOWR/?utm_source=ig_web_copy_link
Αυτό που μου κανε όμως μεγαλύτερη εντύπωση, κυρία μου, ήταν η καθολική και μεγάλη αποδοχή αυτού του χιουμοριστικού φιλμ. Και από τον κόσμο και τα σχόλιά του, αλλά και από τους τηλεκριτικούς και τους συναδέλφους που ασχολούνται με την τηλεόραση.
Αφού νόμιζα διαβάζοντας όλα αυτά τα θετικά, ότι μάλλον για άλλον προορίζονται, έχοντας συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια σε δίκαιες ή άδικες, αλλά κυρίως σε σκληρές κριτικές.
Όλη αυτή η προσπάθεια και το κλείσιμο του ματιού που είχε αυτή η ιδέα, ήταν και για μένα, θέλω να ξέρετε, μια ανάγκη να ξανασυστηθώ. Και σε εμένα και σε εσάς.
Η τηλεόραση εκτιμώ πως έχει ανάγκη από ανθρώπους που λένε ελεύθερα τη γνώμη τους, με χιούμορ, καλοπροαίρετα και χωρίς εμπάθειες και εμμονές.
Και αν κάποιες φορές, κυρία μου, ξέφυγα, ποτέ βέβαια στοχευμένα ή με σκοπό, αλλά λόγω πιθανόν του χειμαρρώδους χαρακτήρα μου, θα θελα αυτή η σχέση η τηλεοπτική να ξαναχτιστεί από την αρχή πάνω σε γερά θεμέλια, που ναι μεν δε θα χάσουν τα στοιχεία του αυθορμητισμού και της ελευθερίας, αλλά θα έχουν και τα όρια του κοινώς αποδεκτού μέτρου. Άντε, επειδή είμαι και ο Λιάγκας, θα σας ζητήσω και ένα εξτραδάκι της τάξης του 10%. Προφανώς και αστειεύομαι…
Ξεκινάμε, λοιπόν, τον Σεπτέμβρη μεσημέρι στον ΣΚΑΪ. Με πολύ κέφι και θετική διάθεση σχεδιάζουμε μια εκπομπή που θα μπορεί αναδεικνύει και να σχολιάζει τα πάντα. Η μεσημεριανή μας παρέα έρχεται σεμνά και ταπεινά, όπως λένε και οι πολιτικοί, να προσπαθήσει να γίνει μια καθημερινή συνήθεια. Σιγά σιγά και δίνοντας κάθε μέρα εξετάσεις στους τηλεθεατές, που είναι οι κριτές όλων μας.
«Τι θα μας διαφοροποιεί σε σχέση με τις άλλες εκπομπές;» με ρώτησε ένας από τους συμπαρουσιαστές (στη λέξη “πανελίστας” βγάζω φλύκταινες). Δεν πιστεύω και τόσο στις σκαλέτες και στους αρχικούς σχεδιασμούς. Εξάλλου οι εκπομπές είναι ζωντανοί οργανισμοί. Αλλιώς τις σχεδιάζεις και αλλιώς στην πορεία διαμορφώνονται. «Οι προσωπικότητες όλων ημών που θα την απαρτίζουμε» απάντησα, και θέλω να πιστεύω ότι η ομάδα που δημιουργήσαμε είναι κάτι παραπάνω από ικανή να πετύχει το αποτέλεσμα που θα αρέσει.
Και για να μην ξεχαστούμε, ραντεβού θα δίνουμε και τα απογεύματα. Όχι, για να σας προλάβω, δεν το ζήτησα εγώ, ήταν μια πρόταση του καναλιού που δεν ήθελα να αρνηθώ σε μια σχέση που τώρα ξεκινά να χτίζεται, παρότι ξέρω ότι η δουλειά για μένα θα ‘ναι φέτος πάρα πολλή.
Ας είναι, όμως, κυρία μου. Αρκετά με ξεκούρασαν κάποιοι στο ερημονήσι μου. Ξυρίζω μούσια και μαλλιά λοιπόν, παίρνω τον δικό μου Wilson για το γούρι και δίνουμε το διπλό τηλεοπτικό μας ραντεβού εκεί κάπου μέσα στον Σεπτέμβρη.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού λοιπόν και τα λέμε σε μερικές βδομάδες από νέο μετερίζι…
